مرداد
دسته‌بندی نشده
سگ پامرانین
سگ پامرانین
یکی از نوادگان گونه سگ سورتمه کش، سگ کوچکی است که امروزه سگ پامرانین شناخته می شود و تاریخی طولانی و جالب دارد. این سگ صورت روباهی، ملقب به:”سگ کوچکی که فکر میکند توانا است”، ریز جثه، فعال و در رقابت با دیگر سگ ها از نظر چابکی و حرف شنوی توانا است، همچنین می تواند دوستی برای خانواده باشد.
علیرغم نژاد اصیل شان، شما می توانید آنها را در پناهگاه های حفاظتی یا در گروه های امدادگر حیوانات بیابید. به یاد داشته باشید که اگر می خواهید سگی را به خانه ببرید، آنها را نخرید بلکه آنها را به سرپرستی بگیرید.
پام ها ممکن است کوچک باشند اما متناسب با جثه شان رفتار نمی کنند و گاه حتی ممکن است سگ های قوی جثه تر را به چالش بکشند. اگرچه جزو حیوانات خانگی مناسبی برای آپارتمان نشین ها هستند، ممکن است بسیار پارس کنند، چیزی که همسایگان شما تمایلی به آن ندارند. اما تا زمانی که به سگ تان تعدادی تمرین و زمانی برای بازی بدهید، در هوای گرم قرارشان ندهید و به آنها بسیار توجه کنید و عشق بورزید، شما همنشین خانوادگی بامحبت، دوست داشتنی و خزداری خواهید داشت.
اطلاعات بیشتر درباره این گونه
اگرچه پامرانین ( زورگ سپیتز، دوارف سپیتز: سگ کوتوله، لولو، یا از روی محبت “پام” نیز نامیده می شود) وزنی حدود 3 تا 7 پوند دارد، اما این سگ کوچکِ سرزنده شخصیتی به اندازه تگزاس دارد.
پامرانین در میان خانواده سگ های سپیتز شامل ساموید، آلاسکا مالاموت و الکوند نروژی کوچک جثه ترین عضو خانواده است.
اسم پام ها از استان پامرانیا واقع در آلمان گرفته شده است. آنها به ویژه زمانی مشهور شدند که ملکه ویکتوریا اجازه داد برخی از پامرانین هایش در آزمون سنجش سگ هال اصیل شرکت و به نمایش گذاشته شوند. آنها از اولین پامرانین هایِ به نمایش گذاشته شده بودند.
پامرانین ها بامزه، چابک، خزدار، با استعداد و وفادار به سرپرست خود هستند. با این حال نباید ظاهر بامزه شان شما را به اشتباه بیاندازد. این سگ های مستقل و جسور قوه فکری مخصوص خود را دارند. آنها نسبت به دنیای اطرافشان هوشیار و کنجکاو هستند.
متاسفانه آنها در ذهن شان خودشان را خیلی بزرگتر از واقعیت می پندارند که این موجب می شود پی در پی حمله کنند و حتی به سگ های خیلی بزرگتر از خودشان حمله ور شوند. خوشبختانه اگر به درستی با دیگر سگ ها و حیوانات تعامل داده شوند، خیلی بهتر با دیگر حیوانات کنار می آیند.
پامرانین ها کله ای گُوِه ای شکل با گوش هایی قائم دارند. برخی از مردم صورتشان را مثل روباه می پندارند درحالیکه برخی دیگر تشبیه کردن به عروسک کودکانه یا گل بنفشه را توصیف بهتری می دانند. چشمان تیره و بادامی شکل شان از استعداد وکنجکاوی برق می زند. بینی شان ممکن است تیره یا به رنگ خزشان باشد. دم های بخصوص پنکه مانندشان در پشت شان قرار دارد.
رنگ های پامرانین
پامرانین ها رنگ های بسیار متفاوت و ثابتی دارند. مانند قرمز، نارنجی، سفید، کرمی، آبی، قهوه ای، ولی رایج ترین رنگ، سیاه است. به ندرت شما میتواند یک پام سفید با نشانه هایی رنگی ببینید (چندرنگی نامیده می شوند)، یا مشکی-برنزی، یا حتی نارنجی-مشکی. خزِ دو لایه ای و فراوانش از بدنش بیرون زده و در ناحیه گردن و قفسه سینه یک چین لاکچری دارد. نگهداری از خزشان در نگاه اول مشکل به نظر می رسد اما در واقع شانه کردن منظم تنها چیزی است که لازم دارند.
علیرغم اندازه کوچک شان، پامرانین ها صدای پارس بلندی دارند که آنها را سگ های نگهبان بسیار خوبی می کند. آنها گاهی اوقات نمی دانند که چه زمانی باید پارس کردن شان را متوقف کنند، با این حال فکر خوبی است که آنها را آموزش دهیم که با دستور، پارس کردن را متوقف کنند.
وابستگی پامرانین ها
پامرانین ها حیوانات خانگی خوبی برای افراد مسن و افراد پر مشغله اند زیرا آنها بسیار وابسته نمی شوند. آنها همچنین برای آپارتمان نشینان یا ساکنین خانه هایی که حیاط ندارند مناسب هستند. بخاطر حجم کوچک شان، به خانواده هایی که بچه کوچک دارند توصیه نمی شوند زیرا ممکن است اتفاقی توسط بچه مجروح شوند.
به طور کلی پام ها ترفند ها را به خوبی یاد می گیرند. اما شما هنگام آموزش باید استوار و راسخ باشید. اگر شما خودتان را به عنوان سگ برتر در خانه برای آنها ذهنیت سازی نکنید، پام ها از گرفتن این جایگاه خوشحال می شوند یا حتی ممکن است پرخاشگر و گازگیر شوند.
پام ها بسیار پر انرژی هستند و از رفتن برای قدم زنی لذت می برند. آنها همراهتان راه می روند، سرشان را با افتخار بالا می گیرند، افراد جدید را می بینند و اماکن و بو های جدید را تجربه می کنند.
تعداد بیشتری از پام ها درحال یادگیریِ فرمانبرداری، چابکی، دنباله روی و توپ گیری در هوا هستند. حتی برخی از آنها به عنوان دستیاران شنوایی تعلیم داده می شوند. آنها سگ های درمانگر بسیار خوبی پرورش می دهند و شادی و راحتی را برای افراد مریض و پیر در بیمارستان ها و خانه های پرستاری فراهم می کنند. اگر یک همدمِ یک پیمانه ایِ با درک میخواهید، پامرانین می تواند انتخاب خوبی برای شما باشد.
چند نکته
- پامرانین ها اغلب به افراد غریبه مشکوک هستند و بسیار پارس میکنند.
- آموزش پامرانین ها در خانه ممکن است سخت باشد. آموزش در جعبه پیشنهاد می شود.
- دمای بالا و رطوبت ممکن است باعث شود پام شما گرمازده شود و غش کند. وقتی پام شما در خارج از منزل است، با دقت مراقبش باشید که در صورت مشاهده علائم گرمازدگی فوراً او را به داخل ببرید. آنها سگ های خانگی هستند و نباید بیرون از خانه نگه داشته شوند.
- با وجود اینکه پام ها از بچه ها خوششان می آید، بخاطر اندازه کوچک شان انتخاب خوبی برای هر بچه کم سن وسال یا خیلی فعال نیستند. هرگز نگذارید بچه کوچک و پام تان بدون نظارت خودتان با هم بازی کنند.
- پام ها بخاطر جثه کوچک شان میتوانند طعمه ای برای جغد ها، عقاب ها، شاهین ها، کایوت ها و دیگر حیوانات وحشی باشند. هیچوقت بدون مراقبت در خارج از منزل رهایشان نکنید، و اگر در محل تان پرندگان شکاری وجود دارند، چشم از پام تان بر ندارید. در این شرایط نزدیک پام تان بمانید تا پرنده هایی که میخواهند آنها را ببرند ناامید شوند.
- دلیل دیگری برای رها نکردنشان بدون مراقبت حتی در حیاط های دارای فنس این است که بخاطر جثه ریز و جذابیت شان، طعمه ای برای سگ دزد ها هستند.
- پام ها متوجه جثه ریزشان نیستند و ممکن است نگرشی مانند یک سگ بزرگ را داشته باشند. این می تواند زمانی که تصمیم می گیرند یک سگ بزرگتر را که فکر میکنند به قلمرو شان تجاوز کرده دنبال کنند، فاجعه آمیز باشد. یا زمانی که از ارتفاع بلند می پرند. به شما بستگی دارد که مطمئن شوید که سگ کوچکِ خود بزرگ پندارتان به خودش آسیبی نمی رساند.
- وقتی که سن پام تان بالا می رود، لکه هایی بی مو روی خز زیبایشان به وجود می آید.
برای تحویل گرفتن یک سگ سالم، هیچوقت از یک پرورش دهنده بی مسئولیت، کارخانه تولید توله سگ یا فروشگاه حیوانات خانگی توله سگ نخرید. به دنبال یک پرورش دهنده معتبر که سگ هایش را آزمایش میکند بگردید. چرا که وی مطمئن می شود سگ هایش از بیماری های ژنتیکی که می توانند به توله ها منتقل شوند مصون اند. همچنین مطمئن می شود رفتار و مزاجشان سالم و بی خطر است.
تاریخچه
پامرانین ها، از گونه سپیتز کهن در سرزمین های دور شمالی، در استان پامرانیا گسترش یافتند. نزدیک ترین خویشاوندان پامرانین ها الکوند های نروژی، شیپک ها، سپیتز های آلمانی، سگ های اسکیموی آمریکایی، ساموید ها، یا دیگر گروه سگ های اعضای خانواده سپیتز در شمال هستند، که همه شان با کله هایی گُوِه ای شکل، گوش هایی تیز و قائم و پوست خزدار ضخیم شناخته می شوند. پامرانین های نخستین وزنی حدود 30 پوند داشتند.
پام ها حتی در ایام نخستین به وجود آمدنشان مشهور بودند. افراد مشهوری که گفته می شود یک سگ از نوع پامرانین داشته اند به این قرار اند: مارتین لوتر، کشیشی که پامی به اسم بلفرلین داشت و در نوشته هایش به او اشاره کرده است؛ مایکل آنژ، هنرمندی که پامش وقتی که وی سقف کلیسای سیستین را نقاشی می کرد روی بالش اطلسی نشسته و وی را تماشا می کرده است؛ آیزاک نیوتن، فیزیکدانی که پامش دایموند اسم داشت و گفته شده بسیاری از نوشته های دستی وی را جویده است؛ و موتزارت، آهنگسازی که که پامش پیمپل اسم داشت و وی آوازی برای او سروده است.
در سال 1761، زمانی که سوفی شارلوت، شاهزاده 17 ساله در مکلنبرگ استرلیتز (استانی در همسایگی پامرانیا) با شاهزاده انگلستان که قرار بود پادشاه”جرج سوم” شود ازدواج کرد، جذابیت پامرانین ها به انگلستان منتقل شد. او دو تا سگ غالباً سفید به اسم های فیب و مرکری به همراه خود برد. آنها بیشتر از 20 پوند، که در آن زمان استاندارد بود، وزن داشتند. اگرچه این سگ ها در بین خانواده اشراف مشهور بودند، اما در میان مردم عادی شهرت نداشتند.
همه چیز در زمان سلطنت ملکه ویکتوریا، نوه ملکه شارلوت، عوض شد. وی در طول 64 سال به عنوان ملکه انگلستان بیشتر از 15 گونه سگ را پرورش داد. در سالهای آخر، وی به طرز ویژه ای طرفدار پامرانین ها شد. ملکه ویکتوریا در سال 1888پامرانین ها را برای اولین بار در راه سفر به ایتالیا دید. وی عاشق پامرانینی با رنگ مشکی-قرمز به اسم ماکرو شد که فقط 12 پوند وزن داشت. امروزه بسیاری از مردم این اتفاق را به عنوان الهامی برای پرورش پامرانین های کوچکتر می دانند.
ماکرو به عنوان سگ ملکه در بسیاری از نمایش های سگی به رقابت پرداخت و افتخارات زیادی کسب کرد. ویکتوریا 3 پام دیگر نیز در همان سفر به فلورانس در سال 1888 خرید. مشهورترین پام ویکتوریا بعد از ماکرو، سگ ماده ای بود به اسم جینا که او هم در نمایش سگ های لندن قهرمان شد. ویکتوریا به اندازه ای سگ هایش را دوست داشت که حتی وقتی در بستر مرگ بود، درخواست کرد که پام مورد علاقه اش (به اسم توری) را برای او بیاورند.
عشق ویکتوریا به پامرانین ها، علی الخصوص کوچکترها، الهام بخش علاقمندان انگلیسی پرورش دهنده سگ به پرورش سگ های کوچکتر شد. از سال1900 تا 1940 پامرانین ها عمده شرکت کنندگان در مسابقه قهرمانی ملی انگلستان، نمایش سگی کرافت ، را تشکیل می دادند. در این مدت بود که استاندارد گونه شامل کوچکتر شدن و رسیدن به وزن امروزی و همچنین ارتقاء ویژگی های خز شان تثبیت شد. همچنین در طول این مدت، رنگ آنها متنوع تر شد. نخستین پام ها عمدتاً سفید، سیاه، شکلاتی و آبی بودند اما بعد از اینکه یک سگ نارنجی در نمایش های سگی در دهه 1920 برنده شد، محدوده رنگی آنها گسترش یافت.
شهرت پام ها به آن سوی اقیانوس اطلس رسید. یک پامرانین در سال 1888 به اسم دیک اولین پامی بود که به کتاب مطالعه انجمن لانه سگ آمریکا (AKC) ورود پیدا کرد. در سال 1982 اولین پام به نمایش سگ ها در نیویورک وارد شد. بعد از شناسایی نژاد توسط AKC در سال 1900، شهرت پامرانین ها در آمریکا افزایش یافت. در سال 1909 انجمن پامرانین های آمریکا به عنوان عضوی از انجمن AKC پذیرفته شد و به عنوان انجمن مادر برای گونه تعیین شد. در اواسط قرن، پام ها از معروف ترین گونه های سگ در آمریکا بودند. امروزه نیز رتبه چهاردهم از بین 155 گونه ثبت شده در AKC را به خود اختصاص داده اند.
اندازه
قد پامرانین ها حدود 7 تا 12 اینچ و وزن شان حدود 3 تا 7 پوند است. بعضی از سگ های ماه توله هایی به دنیا می آورند که وزن شان مثل زمانی که بزرگتر بودند به 12 تا 14 پوند یا بیشتر می رسد. این توله سگ ها برای خانواده هایی که بچه دارند انتخاب بسیار خوبی اند.
ویژگی های شخصیتی
پامرانین ها برونگرا، باهوش و سرزنده اند. با وجود اینکه بعضی اوقات فکر میکند از آنچه که هست خیلی بزرگتر است، ملاقات با افراد جدید را دوست دارد و با دیگر حیوانات به خوبی کنار می آید. نگذارید بخاطر تفکر اشتباهشان از اندازه شان دیگر سگ های بزرگتر را به چالش بکشند. پامرانین ها هوشیار و کنجکاو هستند و سگ های نگهبان بسیار خوبی می شوند و بخاطر هر چیز غیرمعمولی پارس می کنند. آنها را آموزش دهید که به دستورتان پارس کردن را متوقف کنند وگرنه حتی ممکن است تمام روز را پارس کنند.مزاجشان متاثر از چند فاکتور است که شامل وراثت، آموزش دادن و اجتماعی کردن شان است. توله سگ های خوب مزاج کنجکاو و بازیگوش هستند و دوست دارند به مردم نزدیک شوند و توسط آنها گرفته شوند. سگی که دارد به شما نزدیک می شود و میخواهد روی پاهایتان بنشیند را انتخاب کنید. نه سگی که همزادهایش را گاز می گیرد و نه سگی که خودش را قایم میکند. پرخاشگری و خجالت کشیدن از ویژگی های اخلاقی که توله پام شما از خود بروز می دهد نیستند.
همیشه حداقل مادر یا پدر توله را ملاقات کنید_ اغلب مادر در دسترس است تا مطمئن شوید مزاجش باب میل شماست. برای ارزیابی اخلاق توله سگ مورد نظرتان وقتی بالغ شد، ملاقات با خواهر و برادر و اقوامشان میتواند مفید باشد. آنها باید رفتاری دوستانه، صبور و آرام داشته باشند تا بتوانید راحت کنارشان زندگی کنید.
پامرانین ها در زمان جوانی مانند دیگر سگ ها به اجتماعی شدن های اولیه_برخورد با آدم های متفاوت، اماکن، صداها و تجارب نیازمندند. اجتماعی کردن به شما این اطمینان را می دهد که توله پام تان سازگار بزرگ شود.
ثبت نامش در کلاس مهدکودک توله سگ ها شروع خوبی است. دعوت مهمان به خانه به طور مداوم، بردنش به پارک های شلوغ و مغازه هایی که ورود با سگ بلامانع است، و همچنین قدم زدن و دیدن همسایه ها میتواند به بهبود مهارت های اجتماعی وی کمک کند.
سلامت
به طور کلی پامرانین ها سالم هستند، اما مثل همه گونه ها در معرض شرایط سلامتی بخصوصی هستند. همه پام ها لزوماً به یکی یا همه آنها دچار نمیشوند. ولی اگر این گونه را در نظر دارید باید از همه آنها آگاه باشید.
اگر مایل به خرید یک توله سگ هستید، پرورش دهنده خوبی که پرونده سلامت مادر و پدر توله را به شما نشان دهد بیابید. پرونده سلامت این اطمینان را می دهد که از سگ آزمایش گرفته شده و عاری از بیماری های بخصوص است. در ارتباط با پام ها شما باید انتظارِ گواهی سلامت از انجمن ارتپدی حیوانات (OFA) در باب بیماری های اختلالات تکاملی مفصل لگن (با نمره معمولی یا بهتر)، اختلالات تکاملی مفصل آرنج، کم کاری تیروئید و بیماری فون‌ویلبراند؛ گواهی سلامت مربوط به بیماری های چشمی از دانشگاه آوبورن؛ و گواهی طبیعی بودن چشم ها از دفتر انجمن چشم های سگ ها (CERF) را داشته باشید. شما میتوانید با بررسی سایتOFA (offa.org) از صحت پرونده سلامت اطمینان حاصل کنید.
- آلرژی: برخی از پامرانین ها ممکن است از انواعی از آلرژی ها از آلرژی های تماسی گرفته تا آلرژی های غذایی رنج ببرند. اگر سگ شما بسیار پنجه هایش را لیس میزند یا بسیار صورتش را می مالد، احتمالا آلرژی دارد و باید او را پیش دامپزشک ببرید.
- صرع: برخی از پامرانین ها بیماری صرع دارند و تشنج می کنند. او را پیش دامپزشک ببرید تا بفهمید چه درمانی موثر است.
- اختلالات چشمی: پامرانین ها در معرض اختلالات چشمی متنوعی هستند. شامل: آب مروارید، خشکی چشم(keratoconjunctivitis sicca) (خشکی قرنیه و ملتحمه چشم) و بیماری های مجرای اشکی چشم. این مشکلات ممکن است در سگ های جوان رخ دهند و اگر درمان نشوند ممکن است به کوری منجر شوند. در صورت مشاهده قرمزی چشم، جای زخم یا اشک ریختن شدید به دامپزشک خبر دهید.
- اختلال تکاملی مفصل ران: این بیماری گاهی در پامرانین ها اتفاق می افتد. دلایل زیادی از جمله ژنتیک، محیط پیرامون و تغذیه روی این بد شکلی استخوان لگن تاثیر میگذارد. پامرانین های مبتلا، اکثراً زندگی عادی و سالمی دارند، اما برخی به دلیل جثه بزرگ برای به سادگی راه رفتن به عمل جراحی احتیاج دارند.
- بیماری لِگ پرتس: این بیماری هم به مفصل ران مربوط است تعداد زیادی از گونه های مخصوص بازی درمعرض این خطر اند. وقتی پامرانین شما به این مریضی مبتلا می شود، خون رسانی به سر استخوان ران (استخوان عقبی بزرگ پا) کاهش پیدا میکند و سر استخوان ران که به لگن وصل است شروع به خردشدن میکند. اغلب، اولین نشانه های این بیماری وقتی توله ها 4 تا 6 ماه سن دارند مشاهده می شود. این نشانه ها شامل لنگ زدن و دیستروفی(لاغر و بی انرژی شدن) عضلات پا است. دامپزشکان حاذق می توانند با جراحی، قسمت مشکل دار استخوان ران را جدا کنند. به این ترتیب، دیگر به استخوان لگن متصل نیست. بافت التیامی ناشی از جراحی، یک مفصل کاذب میسازد و اغلب دیگر سگ درد نمیکشد.
- در رفتگی کشکک زانو: یک مشکل رایج در بین پام ها دررفتگی کشکک زانو است. به این صورت است که مفصل زانو (اغلب زانوی پای عقبی) به داخل و خارج جایگاه خود می لغزد و ایجاد درد می کند. می تواند فلج کننده نیز باشد اما بسیاری از سگ ها با وجود این مشکل نسبتاً طبیعی به زندگی ادامه می دهند.
- کلپس تریکیا: شرایطی است که نای، که هوا را به شش ها می برد، به آسانی تخریب می شود. رایج ترین نشانه این بیماری سرفه مزمن، خشک و ناملایم است که میشود به صدای غاز تشبیه کرد. از آنجایی که کشیدن قلاده در حین پیاده روی می تواند دلیل این بیماری باشد، پام تان را آموزش دهید که به جای اینکه افسار را بکشد، باید به خوبی کنارتان راه برود. یا اینکه به جای قلاده از یک مهارکننده سگ(harness) استفاده کنید. این بیماری از طریق دارو یا جراحی قابل درمان است.
- مشکلات دندانپزشکی: پام ها درمعرض مشکلات دندان و لثه و زود از دست دادن دندان قرار دارند. مراقب مشکلات دندان هایشان باشید و برای آزمایش دندان هایش مرتباً به دامپزشک مراجعه کنید.
مراقبت
سگ پامرانین پام ها در منزل بسیار فعال هستند و برای آپارتمان نشینان یا کسانی که در خانه هایی بدون حیاط فنس شده زندگی میکنند، انتخاب خوبی هستند. آنها سطح فعالیت متعادلی دارند و از چندین بار پیاده روی کوتاه یا اوقات بازی در طول روز لذت می برند.
آنها به طرز قابل توجهی دلچسب هستند و از قدم زن های طولانی هم لذت می برند. ولی همیشه به یاد داشته باشید که آنها کوچک اند و به گرما حساس اند. از بازی کردن خوششان می آید و زود خسته میشوند. پس تعداد زیادی اسباب بازی برایشان فراهم کنید تا برایشان تنوع ایجاد شود. به این ترتیب همیشه اسباب بازی جدیدی برای بازی دارند. پام ها از بین اسباب بازی سگ آن ها را بیشتر دوست دارند که آنها را به چالش بکشد.
کاری که هم شما هم پام تان از آن لذت خواهید برد آموزش ترفندها است. پام ها به یادگیری چیزهای جدید علاقمندند و دوست دارند در مرکز توجه باشند. پس برای وقت گذراندن با آنها آموزش دادن ترفندها راه بسیار خوبی است؛ درحالی که همچنین برایشان تمرین و آمادگی ذهنی ایجاد می کنید.
آنها مدت زمان تمرکز کوتاهی دارند، پس جلسات آموزش را مختصر و سرگرم کننده برگزار کنید. در هر زمانی که دستوری را به درستی اجرا می کند یا کاری می کند که شما دوست دارید، به پام تان با یک جایزه، یا مهمان کردن خوراکی، یا بازی کردن با او پاداش دهید.
تغذیه
مقدار غذای پیشنهادی روزانه: 4/1 (ربع) تا 2/1 (نصف) فنجان غذای خشک با کیفیت؛ در دو وعده.
توجه: مقدار غذایی که سگ بالغ شما میخورد به سایز، سن، ماهیچه ها، متابولیسم، و میزان فعالیتش بستگی دارد. سگ ها مانند انسان ها متفاوتند و همه شان به مقدار غذای یکسانی احتیاج ندارند. نمی شود گفت که یک سگ پیش فعال به غذای بیشتری نسبت به یک سگ تنبل احتیاج دارد. کیفیت غذایی که برای او می خرید هم مهم است_هرچه غذا بهتر باشد، سگ شما هم بهتر تغذیه می شود و هرچه کیفیت غذا پایین تر باشد، باید مقدار بیشتری به او غذا بدهید.
برای اطلاعات بیشتر درباره تغذیه پام تان، سری به راهنمایی های ما برای خرید غذای مناسب، نحوه تغذیه و غذا دادن به سگ بالغ تان را ببینید.
رنگ خز و آراستن
زیبایی پامرانین ها به دو لایه خز زخیم و برجسته شان است. لایه زیرین نرم، ضخیم و کرکی است. لایه رویی موهایی بلند، صاف و درخشان دارد که مقداری زبر است. موهای بلندتر دور گردن و سینه، حاشیه ای ایجاد میکند که به ظاهر افتخار آمیز پام می افزاید.
دم پام دیگر مشخصه بارز این گونه است. دم زیبایش با اندوهی از مو از پشتش بیرون زده و پنکه مانند و تخت است. وقتی پام ها به دنیا می آیند، دم شان به این شکل نیست و ممکن است ماه ها طول بکشد تا به این شکل برسد.
یک نکته مثبت درباره پام ها این است که در هر رنگ و طرحی از سگ که فکرش را بکنید وجود دارند. شامل: مشکی، مشکی-برنزی، آبی، آبی-برنزی، شکلاتی، شکلاتی-برنزی، کرمی، کرمی تیره، نارنجی، نارنجی-تیره، قرمز، قرمز-تیره، مشکی ( مشکی با نوک مو ها به رنگ نقره ای، طلایی، خاکستری، حنایی یا قهوه ای) ، مِش ( رنگ پایه طلایی، قرمز یا نارنجی با نوار هایی مشکی)، و سفید. پام هایی با رنگ سفید که تکه هایی از هر رنگ دیگر دارند “چند رنگی” نام دارند.
خز پام ها به آرامی می ریزد. لایه زیرین نرها به طور معمول، یکبار در سال می ریزد. لایه زیرین ماده های عقیم نشده، اغلب در فصل زایمان، بعد از زایمان، یا هروقت که استرس داشته باشند می ریزد.
برای اینکه موها روی لباس و وسایل منزل تان ننشیند، هر هفته حداقل دو بار خزشان را با برس نرم و شانه فلزی، برس و شانه کنید. این کار روغن های طبیعی پوست را پخش می کند، خز و پوست را سالم نگه می دارد، و از در هم پیچیدن و گره خوردنشان جلوگیری می کند. حتما خز را تا روی پوستشان برس کنید تا همه خز های لایه زیرینِ درحال ریزش را بزدایید. شانه زدن را از سرشان شروع کنید. خز را قسمت قسمت و به سمت جلو شانه کنید تا پس از اتمام شانه کردن به حالت اولیه خود باز گردند. اگر دوست داشتید می توانید مو های پام تان را اصلاح کنید تا مرتب شود؛ به ویژه روی پاها، اطراف صورت و گوش ها و اطراف انتهای عقبی شان.
استحمام پامرانین
شما تا زمانی که از شامپوی سگ و نرم کننده استفاده کنید می توانید هرچند بار که می خواهید او را استحمام بدهید؛ خواه هر روز، یا هر ماه. اگر در فاصله بین دو حمام بوی سگ بدهد، میتوانید مقداری پودر بچه روی خزش بپاشید و بگذارید چند دقیقه بماند، سپس او را بتکانید.
دیگر مرحله آراستن پام تان شامل بهداشت دندان و ناخن است. پام ها در معرض مشکلات دندانی هستند. پس شما باید خیلی مراقبشان باشید. فکر خوبی است که دندانشان را حداقل یک روز در هفته، یا حتی بهتر است هر روز مسواک بزنید.
اگر سگ تان به طور طبیعی ناخن هایش کوتاه نمی شود، آنها را مرتباً کوتاه کنید. اگر هنگامی که آنها را روی زمین می گذارند صدا ایجاد کنند، ناخن هایشان خیلی دراز شده است. ناخن های کوتاه و مرتبشان وقتی برای احوال پرسی با اشتیاق به سمت شما می آیند، شما را از شر خراشیده شدن پاهایتان در امان نگه می دارد. پامرانین تان را در زمانی که توله هستند به شروع شانه زدن و بررسی شدن عادت بدهید. پنجه هایشان را نگه دارید تا حرکت نکنند_ سگ ها نسبت به پاهایشان حساس هستند و نباید برای کنترل کردنشان پاهایشان را بگیرید_ و داخل دهان و گوش هایشان را نگاه کنید. فرآیند آراسته شدن را یک تجربه مثبت جلوه دهید و او را تحسین کنید و پاداش بدهید. به این ترتیب در هنگام بالغیتش، شما کار را برای دامپزشکش جهت معاینات راحتتر کرده اید.
درحین آراستن، جای زخم، جوش زده، علائم عفونت مانند قرمزی، حساسیت یا التهاب را روی پوست، درون گوش ها، دماغ، دهن، چشم ها، و روی پا بررسی کنید. گوش ها باید بوی خوبی بدهند و درونشان مقدار زیادی موم و ماده لزج نداشته باشند. چشم ها باید شفاف و بدون قرمزی و ترشح باشند. بررسی هفتگی بادقت شما کمک می کند که مشکلات سلامتی احتمالی را زود بفهمید.
بچه ها و دیگر حیوانات
پامرانین جسور و فعال بازی را دوست دارد، ولی او بیشتر مناسب خانواده هایی است که بچه هایی دارند که می توانند سگ را با اطمینان بلند کنند. بسیاری از پرورش دهندگان با دلایل منطقی از فروختن توله سگ ها به خانواده هایی که بچه کوچک دارند خودداری میکنند. اگرچه قوی است اما پام کوچک میتواند به سادگی بخاطر اتفاقی زمین افتادن یا لگد مال شدن توسط یک بچه بی توجه آسیب ببیند.
همیشه به بچه ها آموزش دهید که چگونه به سگ ها نزدیک شوند و آنها را نوازش کنند؛ و همیشه مراقب هر تعاملی بین سگ ها و بچه ها باشید تا از هر گزیدگی توسط طرفین، یا کشیدن گوش یا دم شان پیشگیری کنید. به بچه تان آموزش دهید که هرگز به یک سگ درحال غذا خوردن نزدیک نشوند یا تلاش نکنند که غذای سگ را ببرند. نباید بدون نظارت هیچ سگی با بچه ای تنها گذاشته شود.
پامرانین ها به خوبی با گربه ها و دیگر حیوانات کنار می آیند، به ویژه اگر با آنها بزرگ شده باشند. دربرابر سگ های بزگتر ازشان محافظت کنید. پام ها متوجه کوچک جثه بودنشان نیستند و از به چالش کشیدن سگ های بزرگتر هیچ ترسی ندارند.
گروه امداد
پامرانین ها اغلب بدون هیچ درک صحیحی از مالکیتشان خریداری می شوند. پام های بسیاری وجود دارند که به سرپرستی گرفته شدن و پرورانده شدن محتاج اند. تعدادی گروه امدادی وجود دارند که ما اسمی ازشان نبرده ایم. اگر گروه امدادی در منطقه سکونت تان پیدا نمی کنید، با انجمن ملی گونه یا انجمن محلی گونه تماس بگیرید. آنها شما را به سمت گروه امدادی هدایت می کنند.
