معرفی نژاد گربه راشِن بلو

معرفی نژاد گربه راشِن بلو

معرفی نژاد گربه ی راشِن بلو : (Russian Blue)  به خاطر اندام با شکوه و درعین‌حال عضلانی اش به دوبرمن پینشر گربه ها معروف است. اگر گربه ای آرام و باهوش می‌خواهید، این گربه مناسب شماست.

تاریخچه

معرفی نژاد گربه ی راشِن بلو :مثل بسیاری از نژادهای گربه، درمورد تاریخچه ی این نژاد هم اطلاعات خیلی زیادی در دسترس نیست. گفته می شود این نژاد، حیوان موردعلاقه ی تزارهای روس بوده است. راشِن بلو ها احتمالاً در اواسط دهه ۱۸۶۰ از طریق کشتی به انگلستان و شمال اروپا برده شده اند و در آغاز قرن بیستم به یکی از گربه های معروف انگلستان تبدیل شدند. این نژاد در اواسط قرن بیستم به‌مرور به خانه های مردم در آمریکا هم راه یافت و امروزه جزو گربه های محبوب در آمریکا به شمار می‌رود.

راشن بلو در جنگ جهانی دوم تا مرز انقراض پیش رفت. اما توانست موجودیت خود را حفظ کند و به لطف پرورش گسترده این گربه در حوزه اسکاندیناوی، شکوه گذشته خود را باز یافت. اصل و نسب این گربه زیبا هنوز مشخص نیست با این حال گفته می شود اجداد این گربه در بندر آرخانگِلْسک در شمال روسیه زندگی می‌کرده اند.

 

شخصیت

راشِن بلو معروف است که گربه ای آرام، ساکت و تقریباً خجالتی است اما اشتباه برداشت نکنید. شاید این نژاد طبیعتی محافظه کار و آرام داشته باشد اما عاشق بازی کردن است و از پریدن و بالا رفتن به جاهای بلند در خانه لذت می برد، محل های بلندی که بتواند قبل از این که تصمیم بگیرد در فعالیت شما همراهی تان کند، از آن جا زیر نظرتان بگیرد. مهمان ها مورد توجه ی فوری او قرار نمی گیرند اما در مقابل اعضای خانواده، مخصوصاً فرد محبوبش در خانه، بسیار وفادار است، همه جا دنبالش می کند و حتی ممکن است روی شانه اش بماند. گربه ی راشِن بلو گربه ی حساسی است که دوست ندارد نادیده گرفته شود و اگر به اندازه که دوست دارد به او توجه و محبت نشد، ناراحت خواهد شد. کمبود محبت ممکن است باعث شود مضطرب و ترسو شود.

با این‌ که گربه ی راشِن بلو از همراهی شما لذت می برد، اما وقتی در طول روز شما سر کارید، توانایی سرگرم کردن خودش را دارد. برخلاف بعضی از نژاد های باهوش و فعال، گربه‌ی راشِن بلو اصلاً خرابکار نیست و مثل یک بالرین ظریف در خانه قدم بر می‌دارد. وقتی خانه باشید، با حس ظریف شوخ طبعی اش سرگرم تان می کند. فقط مطمئن شوید که با او می‌خندید نه به او چون بسیار مغرور است و دوست ندارد کسی مسخره اش کند.

محیط‌ های آرام و باثبات برای این گربه‌ بهتر است. او از تغییر خوشش نمی آید و مخصوصاً خیلی برایش مهم است که غذایش سر ساعت سرو شود. مطمئن باشید که صبح ها ساعت خوبی برای بیدار کردن تان است  و هیچ وقت از کارتان جا نمی مانید.

اگر برای ایجاد رابطه با گربه ی راشِن بلو وقت بگذارید، مطمئن باشید که پیوندی عمیق و عاطفی با این گربه ی دوست داشتنی برقرار خواهید کرد.

 

سلامت

گربه ها چه از نژادی اصیل و چه میکس باشند همیشه در معرض ابتلا به مشکلات سلامتی ای قرار دارند که ممکن است ریشه ی ژنتیکی داشته باشد. اما گربه ی راشِن بلو عموماً گربه ی سالمی است. تنها نگرانی سرپرست این نژاد می تواند اشتهای زیاد او باشد که ممکن است منجر به اضافه وزن و چاقی او شود.

 

مراقبت و نگهداری

موهای متراکم گربه راشِن بلو باید دو بار در هفته شانه زده شود تا موهای مُرده جدا شوند و روغن پوست به‌طور یکنواخت روی سطح بدنش پخش شود.

برای جلوگیری از بیماری های پریودونتال (دهان و دندان)  دندان هاشان باید مسواک شود. بهتر است این کار به صورت روزانه انجام شود، اما مسواک زدن هفته ای یک بار هم باز بهتر از هیچ است. هر چند هفته یک بار هم ناخن هاشان باید کوتاه شود.

لیتر باکس شان باید همیشه تمیز باشد. گربه های بسیار نسبت به نظافت خودشان حساس اند و تمیز بودن ظرف دستشویی شان کمک می کند موها و پوست شان هم تمیز بماند.

برای جلوگیری از بیماری هایی که ممکن است از گربه های دیگر سرایت کند، حمله‌ ی سگ ها و خطرات دیگری که گربه های بیرون را تهدید می کند، بهتر است گربه‌ی راشِن بلو را همیشه در خانه نگه دارید. همچنین وقتی از خانه بیرون می روند، احتمال دزدیده شدن شان بسیار زیاد است.

 

ویژگی‌های ظاهری

اندام باشکوه و درعین‌حال عضلانی گربه‌ی راشِن بلو باعث می‌شود او را دوبرمن پینشر گربه ها بدانیم. شکل اندام او را نیمه خارجی می‌نامند، زیرا چیزی بین اندام کوتاه و جمع‌ و جور پرشین ها و زوایای کشیده ی نژادهای شرقی مثل گربه‌ی سیامی است. طبق انجمن دوستداران گربه‌ها، استاندارد راشِن بلو سری ظریف با اندازه‌ای متوسط و مثلثی و پوزه‌ای گرد دارد.

شکل مثلثی سر راشِن بلو باعث می‌شود او را به مار کبرا تشبیه کنند، البته توصیف خطرناکی برای این گربه‌ی شیرین است. گوش های بزرگ این نژاد پهن و نوک‌تیز است. چشمانش گرد و سبز رنگ است و فاصله‌ی مناسبی از هم دارند. راشِن بلو به لبخند مونا لیزا مانند چهره‌اش هم معروف است.

حالت رو به بالای دهانش طوری است که انگار در حال لبخند زدن است. گردن ظریفش به شانه هایی بلند و درنهایت بدنی کشیده ولی عضلانی وصل می شود. بدنش با خزی دو لایه، کوتاه با بافتی پشمالو مانند خز سگ آبی یا شیر دریایی پوشیده شده است. نوک خزها رنگ نقره‌ فامی دارد که در کل ظاهری درخشنده به پوشش بدنش می‌دهد. وقتی نوازشش می‌کنید و دست‌تان را لای موهایش فرو می‌کنید، رد انگشتان‌تان باقی می‌ماند، مگر اینکه این کار را آرام و ملایم انجام دهید.

تنه‌اش روی پاهایی کشیده، استخوانی و پنجه‌هایی کوچک و گرد قرار گرفته است. کف پنجه‌هایش صورتی یاسی یا ارغوانی رنگ است. دُمش بلند ولی متناسب با اندازه بدنش است. راشِن بلو به‌ رنگ منحصربه‌فردی که پوشش بدنش دارد، معروف است.

به چشم مردم عادی که با نژاد های گربه آشنایی چندانی ندارند، ممکن است پوشش بدنش  خاکستری به نظر بیاید، اما برای پرورش‌دهندگان و متخصصان نژاد گربه این پوشش آبی روشن با نوک نقره‌فام است و ظاهری درخشان دارد.

توله های راشِن بلو با خط‌هایی راه‌راه روی پوشش بدن شان متولد می‌شوند که یادآور ژن “تَبی” است که همه‌ی گربه‌ها دارند، حتی اگر خزشان راه‌راه نباشد. این خط‌ها به‌مرور از بین می‌رود و تا بلوغ کاملاً از روی بدن‌شان محو می‌شود.

شاید فکر کنید که راشِن‌بلو فقط رنگ آبی دارد اما در انجمن‌های دیگری به جز انجمن CFA این نژاد استانداردهای آزادتری دارد. برای مثال در کشور استرالیا و نیوزیلند به این نژاد “راشن” گفته می‌شود و به رنگ‌های سفید (راشن وایت)، مشکی (راشن بلک) و هم چنین آبی کلاسیک هم یافت می‌شود. انجمن گربه آمریکا، راشن بلوی سیاه را هم مورد تایید قرار داده است.

 

ارتباط با بچه‌ها و پت‌های دیگر

نژاد راشِن بلو نسبت به بچه‌ها طبیعتی پرتحمل دارند، البته اگر بچه ها با آن ها با مهربانی و ادب رفتار کنند. حتی دست‌ زدن های کودکان نو پا را هم تحمل می کنند، اما باید مطمئن باشند که قرار نیست آسیبی به آن‌ها برسد و در صورت لزوم از محل دور می‌شوند و به یک جای بلند می‌روند تا کودک اشتباهی توی سرشان نکوبد. تمامِ این‌ها یعنی از گربه‌ی ملایم و صبور راشِن بلو باید همیشه دربرابر بدرفتاری محافظت شود. به همین دلیل همیشه وقتی کودکان قصد نوازش گربه را دارند، باید در محل حضور داشته باشید.

راشِن بلو با حیوانات دیگر هم ازجمله سگ‌ها کنار می‌آید، البته به شرط آن‌که آن حیوان دنبال‌شان نکند یا تهدیدی برای آن‌ها نباشد. بهتر است در ابتدای کار با احتیاط و در شرایط کنترل‌شده آن‌ها را به هم معرفی کنید تا کم‌کم یاد بگیرند که با هم کنار بیایند.