هفت بیماری پوستی رایج در میان سگ ها

هفت بیماری پوستی رایج در میان سگ ها و نحوه درمان آن ها در این مقاله ذکر شده است.به آسانی می توان فهمید که چه موقع سگتان به یک بیماری پوستی مبتلا شده است. پوست سالم، رطوبت زیادی دارد و پوشش مویی براق و کاملی را تامین می کند. وقتی که پوست یک سگ به قرمزی، پوسته پوسته شدن، خارش، برآمدگی یا تغییر رنگ مبتلا می شود و یا هنگامی که موی سگ شروع به ریزش کرده و یا خشک و شکننده می شود، به این معنی است که یک جای کار می لنگد. بگذارید که با دقت بیشتری به بررسی هفت بیماری پوستی رایج در بین سگ ها و شیوۀ درمان آن ها بپردازیم.

 

هفت بیماری پوستی رایج در بین سگ ها و نحوه درمان آن ها

خارش

یکی از متداول ترین علت های مراجعۀ سگ ها به دامپزشک، خارش پوستی است. خارش سگ ها به دلایل مسری و غیرمسری اتفاق می افتد. کک و کنه از علت های مسری و رایج خارش در سگ ها هستند. درماتافیتوز که یک قارچ بسیار واگیردار است هم می تواند سبب قرمزی، خارش و ریزش مو در سگ ها شود. علت های غیرواگیردار خارش در سگ ها می تواند شامل حساسیت های محیطی به گرده یا کپک، برخی عفونت های باکتریایی و قارچی، حساسیت های تماسی، خشکی پوست و حساسیت های غذایی باشد.

بهترین روش برای درمان خارش، از بین بردن مشکل اصلی و پرداختن به خارش به طور همزمان است. اولین مرجله برای شروع، حذف کردن کک هاست. اگر آن ها عامل بیماری هستند باید به سرعت از دستشان خلاص شوید. داروی Credelio (لوتیلنر)، به سرعت کک ها را از بین می برد، مانع سرایت آنها می شود و تا یک ماه کامل اثرش می ماند. (امتیاز مازاد: هم چنین آلودگی کنه در سگ ها را هم کنترل و درمان می کند).

از همین جا می توانید برای درک علت خارش سگتان و درمان آن با دامپزشک خود همکاری کنید. اگر سگتان نسبت به محیط و یا غذا حساسیت دارد، به حداقل رساندن تماس او با مواد حساست زا و کاهش این خارش اهمیت دارد.

چندین داروی تجویزی از طریق دامپزشک وجود دارند که می توانند خارش را متوقف کنند. هم چنین رژیم های تچویزی ضدحساسیت هم وجود دارند که به درمان حساسیت های غذایی سگ کمک می کنند.

اگر خارش سگ به علت عفونت های باکتریایی یا قارچی باشد، به داروهای ضدقارچ و ضدباکتری که دامپزشکتان تجویز می کند نیاز دارید. اگر سگتان به خارش و خشکی پوست مبتلاست، با آب ولرم و یک شامپوی بلغور جوی تسکین دهنده حمامش کنید.

 

نقاط نا آرام

زمانی نقطۀ ناآرام بوجود می آید که یک سگ بطور غیرقابل باور دچار خارش می شود به طوری که به شدت پوست خود را می خاراند و یک زخم باز در آن ناحیه به وجود می آورد که اغلب با ترشح همراه است. نقاط ناآرام معمولاً در اطراف بیخ دم و یا در صورت و گردن ظاهر می شوند و می توانند نتیجۀ حساسیت های تماسی، تحریک تماسی، حساسیت ناشی از گزیدگی شدید کک و یا درماتیت های حساسیت به کک باشد. برای درمان نقاط ناآرام سگ شما، به آنتی بیوتیک و استروئید نیاز است.

چند روش برای جلوگیری از ایجاد نقاط ناآرام در یک سگ وجود دارند از جمله، حمام سگ پس از هر بار شنا در دریاچه، خشک شدن کامل سگ پیش از بستن مجدد قلاده، دور نگهداشتن او از مواد پاک کننده ای که ممکن است در خانه با آنها تماس داشته باشد و کنترل خوب کک.

کنترل کک در طول سال، نه تنها باعث از بین رفتن آنها در حیوان خانگی شما می شود بلکه از واگیری های آینده هم جلوگیری می کند.

اگر احتمال شیوع کک وجود داشت، تمام حیوانات موجود در خانه باید تحت درمان قرار گیرند حتی اگر علائمی نداشته باشند. اگرچه کک از یک حیوان خانگی به دیگری منتقل نمی شود (مگر اینکه در تماس مستقیم باشند)، کک های بالغ تخم گذاری می کنند و این تخم ها از میزبان پایین می افتند و در محیط باقی می مانند (مثلاً فرش، تختخواب و یا مبل). به محض پدید آمدن یک کک بالغ جدید، او به دنبال یک میزبان می گردد و این میزبان می تواند حیوانات دیگر، همان حیوان و یا شما باشد.

 

ریزش مو

ریزش مو هم می تواند در اثر عوامل مسری و غیرمسری در سگ ها اتفاق بیفتد. عوامل مسری عبارتند از کک ها، درماتوفیتوز و کنۀ پوستی. عوامل غیرمسری شامل حساسیت ها، برخی عفونت های قارچی و باکتریایی و شرایط هورمونی است از جمله هیپرادرنوکوریتیسم (بیماری کوشینگ)، آلوپسی ایکس (که نام دیگرش بیماری سیاه پوستی است) یا پرکاری تیروئید.

برای تشخیص ریزش مو شاید به آزمایشات پوستی از جمله تراش یا نمونه برداری از پوست نیاز شود. هم چنین ممکن است دامپزشکتان در صورت نیاز دستور آزمایش خون، ادرار و عکسبرداری را هم بدهد.

بسته به علت ریزش موی سگ شما، درمان او هم متفاوت خواهد بود. اگر سگتان به عفونت پوستی مبتلا باشد، درمان ضدقارچی یا ضدباکتریایی مناسب آن آغاز خواهد شد. اگر علت بیماری کم کاری تیروئید باشد، مصرف مکمل های تیروئیدی آغاز می شود. به محض درمان علت زیربنایی بیماری، موی سگ شما خود به خود شروع به رویش مجدد خواهد کرد، اگرچه مدت زمان لازم برای رویش مجدد مو برای هر سگ متفاوت است.

 

شورۀ سر

وقتی که پوست مرده سگتان از بدنش زدوده می شود باعث ایجاد شوره می شود. شوره در حد بسیار اندک طبیعی است اما پوسته پوسته شدن بیش از حد پوست که سبوره نام دارد غیرطبیعی است. سبوره در سگ یا به دلایل جانبی همانند مشکلات هورمونی و حساسیت ها رخ می دهد یا علتش اختلال پوستی وراثتی است. برای درمان سبوره، وضعیت زیربنایی (در صورت وجود) را بررسی می کنند، هر گونه عفونت پوستی موجود را درمان می کنند و با استفاده از شامپوهای درمانی و یا کرم های شستشو، پوست مردۀ اضافی را از بین برده و پوست و مو را آبرسانی می کنند.

 

جوش

جوش در بین سگ ها شایع است و در هر جایی از پوستشان می تواند ظاهر شود. غالباً علت های واگیرداری که قبلاً ذکر شدند، یعنی کک، کنه و درماتوفیتوز، عامل ایجاد جوش هستند. کرم های قلابدار نابالغی (یا لاروها) که در خاک آلوده وجود دارند هم می اوانند به پوست سگتان نفوذ کنند و باعث ایجاد حساسیت و التهاب شوند. هم چنین، واکنش های حساسیتی و عفونت های باکتریایی هم می توانند عامل ایجاد جوش باشند.

اگر سگ شما به دلیل یک حساسیت به جوش مبتلا شد با دامپزشکتان دربارۀ لوسیون، اسپری و آنتی هیستامین های مفید صحبت کنید. اگر سگتان پس از غلط زدن در چمن به جوش مبتلا شد، سعی کنید که با دستمال مرطوب بچه، آن را پاک کنید تا مواد حساسیت زای چمن از بدنش پاک شوند.

جوش هایی که برآمدگی و یا تورم کوچکی دارند معمولاً به دلیل عفونت باکتریایی غیرواگیردار بر روی پوست ایجاد می شوند. این عفونت ها در بین توله ها شایع هستند (به نام پیودرما) اما می توانند عوارض جانبی ناشی از حساسیت ها و یا بیماری  کوشینگ هم باشند. جوش هایی که در اثر عفونت های باکتریایی پوست ایجاد می شوند را با آنتی بیوتیک های خوراکی یا موضعی و با بررسی علت زمینه ای درمان می کنند.

 

موی کدر،شکننده یا خشک

اگر موی سگ شما خشک، شکننده یا کدر شد، می تواند نشانۀ ایجاد یک مشکل در جایی دیگر از بدن باشد. در سگ های بالغ تر، تغییرات پوشش مو می تواند مربوط به شرایط هورمونی که قبلاً به آن ها اشاره شد باشد. در سگ های جوان تر و توله ها، تغییرات پوشش مو ممکن است نشانۀ انگل روده ای باشد.

انگل های روده ای از جمله کرم قلابی، کرم گرد، کرم نواری و نوع دیگری از کرم پهن بطور پنهانی از میزبان خود انرژی می گیرند. اگر سگی دارای بار سنگینی از کرم ها باشد، ممکن است بر کیفیت موی او اثر بگذارد.

اگر سگ شما در برابر انگل های روده ای مصون نباشد، در معرض خطر عفونت های انگلی قرار می گیرد که این عفونت ها منجر به ایجاد بیماری قابل توجهی می شوند. هم چنین، بسیاری از این انگل ها که شامل کرم گرد، کرم قلابی و بعضی از کرم های نواری هستند، می توانند از حیوان خانگی به انسان منتقل شوند. با استفادۀ ماهانه از کرم زدای وسیع الطیف همچون Interceptor plus (پرازیکوانتل، میلبمیسین اکسین) می توانید از ایمنی حیوان خود در تمام مدت سال مطمئن شوید.

 

برآمدگی و توده

دلایل زیادی برای ایجاد توده و برآمدگی در زیر و روی پوست سگ ها وجود دارد از جمله تومور، آبسه و عفونت های موضعی. به محض مشاهدۀ هر گونه برآمدگی و توده، باید هر چه سریع تر آن را به دامپزشکتان اطلاع دهید.

تومورها ممکن است سرطانی یا غیرسرطانی باشند. تومورهای غیرسرطانی ممکن است شامل زگیل، کیست و تومورهای چربی همانند لیپوم باشند. برخی از تومورهای غیرسرطانی از جمله تومورهای سلول بنیادی، بدون هیچگونه درمانی خودبخود عقب نشینی می کنند. تومورهای دیگر، از جمله تومورهای بدخیم، تومورهای سلول توده ای یا سارکوم ها سرطانی هستند و باید با عمل جراحی خارج شوند.

علت های بسیار زیاد دیگری برای برآمدگی پوستی وجود دارد، پس باز هم تکرار می کنیم که برای تشخیص مراحل بعدی بهترین راه مشورت با یک دامپزشک است. به محض مشاهدۀ هر یک از این 7 مشکل پوستی در سگ خود، با دامپزشکتان صحبت کنید تا بتوانید در اسرع وقت، سلامت را به پوست و موی سگتان برگردانید.