معرفی نژاد گربه: پرشین

گربه‌ی باوقار و سربه‌راه پرشین به آرامش و شیرینی‌اش مشهور است. بااین‌که گربه های پرشین معمولاً ریلکس و بی‌قیدند، اما این نباید از شأن و مرتبه‌شان کم کند. شاید برای پنجول کشیدن یا صدا کردن چندان سریع و فرز نباشند ولی این به آن معنی نیست که اگر سروصدای بچه‌ها یا پت‌های دیگر برای‌شان آزاردهنده شود ناراحت نشوند. بااین‌‌حال، آن‌هایی که با گربه‌ی پرشین با عزت و ملایمتی که شایسته‌ی آن هستند رفتار می‌کنند، آغوش مهربان پرشین و اجازه‌ی نوازش کردنش پاداش‌شان خواهد بود. اگر یک دوست فوق‌العاده می‌خواهید که همه‌ی وفاداری و عشق‌تان را به شما برگرداند، گربه‌ی پرشین می‌تواند پت خوبی برای خانواده‌ی شما باشد.

ویژگی‌های عمومی

تاریخچه

گربه‌ی پرشین یکی از نژادهای بسیار قدیمی است. برای آن‌هایی که این گربه‌ی ظریف و باوقار را دوست ‌دارند، مطمئناً می‌دانند که این زیبای موبلند به مهد تمدن تعلق دارد: یعنی مزوپوتامیا که بعدها به پرشیا و امروز به نام ایران تغییر نام داد. موهای بلند این نژاد احتمالاً نتیجه جهش‌های ژنتیکی است و ظاهر جذابش برای اولین بار در اوایل قرن هفدهم توجه اشراف‌زاده و جهانگرد ایتالیایی یعنی پیترو دلا واله را به خود جلب کرد و او اولین کسی بود که گربه‌های موبلند را در سال ۱۶۲۶ به اروپا برد. در آن زمان، این گربه موی براق و ابریشمی خاکستری‌رنگی داشت، اما امروزه به لطف زادگیری گزینشی پرشین‌ها را می‌توان به رنگ‌های مختلف و حتا دورنگ (سفید بعلاوه‌ی رنگی دیگر) دید. تا اواخر قرن نوزدهم که پرورش و نمایش گربه‌ها بسیار محبوب بود، گربه‌های موبلند پرشیا، ترکیه، افغانستان و دیگر‌ کشورهای آسیایی، گربه‌های «آسیایی» نامیده می‌شدند و معمولاً با هم پرورش می‌یافتند. در نمایش گربه‌های کریستال پالاس لندن در سال ۱۸۷۱، گربه‌های نوع پرشین هم در میان گربه‌های نمایش وجود داشت. آن زمان گربه‌های پرشین پت محبوب روز بودند و علاقه‌ی ملکه ویکتوریا به آن‌ها به محبوبیت‌شان افزوده بود. حتا در آن زمان همراهی پتی با یک فرد مشهور محبوبیت آن نژاد را تضمین می‌کرد. با زادگیری گزینشی بود که طرفداران گربه‌ی پرشین ظاهر کنونی آن را به وجود آوردند. آن‌ها گربه‌ها را با سری گرد، صورتی کوتاه، بینی سربالا، گونه‌های پُر، گوش‌های کوچک و گرد، چشم‌های درشت و هیکلی درشت پرورش دادند. موهای این نژاد از موهای نژاد آنگورا هم بلندتر بود و پاهایی کوتاه‌تر داشتند. خیلی زود پرشین‌ها از لحاظ محبوبیت از نژاد آنگورا هم جلو زدند. این نژاد در ایالات متحده آمریکا هم که در اواخر قرن نوزدهم آورده شده بود، محبوبیت زیادی کسب کرد و گربه‌ی مین‌کون را که قبل‌تر لقب عزیز آمریکایی را به خود اختصاص داده بود، کنار زد. گربه‌ی پرشین کمی بیشتر از یک قرن است که به‌خاطر ظاهر زیبا و شخصیت شیرینش، دوست داشتنی‌ترین گربه‌ی جهان است.

اندازه

گربه‌ای با اندازه‌ی متوسط است. وزن پرشین‌ها بین ۳ تا ۴ کیلوگرم است.

شخصیت

پرشین گربه‌ی آرام و نجیبی است و از بودن در خانه‌ای که بتواند در آغوش صاحبش لم بدهد و نوازش شود لذت می‌برد، البته آن‌ها باید قدردان این شیرینی و خصوصیات برتر او باشند. از بچه‌های مهربان که به‌آرامی موهایش را شانه بزنند و همنشین خوبی برایش باشند، بدش نمی‌آید. پرشین‌ها بسیار مهربان‌اند، اما به‌وضوح تبعیض قائل می‌شوند. آن‌ها توجه‌شان را برای اعضای خانواده و تعداد خیلی کمی از مهمان‌ها که بدانند می‌توانند به آن‌ها اعتماد کنند، نگه می‌دارند. محیط‌های شلوغ واقعاً برای گربه‌ی پرشین مناسب نیست؛ آن‌ها گربه‌هایی آرام‌اند و خانه‌ای بی‌سر‌وصدا  با تغییرات کم را ترجیح می‌دهند. آن‌ها با چشمان درشت و نگاه پرمعنی‌ و صدای نرم و دوست‌داشتنی‌شان، نیازهاشان را به شما ابراز می‌کنند: یعنی وعده‌های غذایی‌شان، وقت بازی، نوازش و توجه که همه را ده‌برابر به شما برمی‌گردانند. امکان ندارد این گربه را در حال آویزان شدن از پرده خانه‌تان یا بالای یخچال‌تان ببینید. او از این‌که می‌تواند روی زمین یا مبلمان سلطنتش را بکند خوشحال است. وقتی سر کارید یا سرتان شلوغ است، خیلی راحت روی یک صندلی یا مبل می‌نشیند و منتظر می‌ماند تا خودتان برای توجه و نوازش سراغش بروید. یادتان باشد پرشین هیچ‌وقت از شما درخواست توجه نمی‌کند، ولی توجه‌تان را با آغوش باز می‌پذیرد.

سلامتی

گربه‌های پرشین، چه نوع اصیل آن و چه میکس، مستعد بیماری‌هایی ژنتیکی هستند. بااین‌که گربه‌هایی به‌شدت زیبا و دوست داشتنی‌اند،  اما در معرض مشکلاتی هستند که ممکن است حتا موجب مرگ‌شان شود که بیشتر آن هم به‌خاطر ساختار صورت‌شان است:

• مشکلات تنفسی یا تنفس پرسروصدا که به‌خاطر تنگ بودن سوراخ بینی‌شان است
• ملاکلوس دندان، یعنی دندان‌هاشان به‌خوبی با هم هم‌خوانی ندارد
• اشک‌ریزی بیش از حد
• مشکلات چشمی مثل انتروپین یا بیماری چشم گیلاسی
• حساسیت به گرما
• بیماری کلیوی پلی‌کیستیک که برای آن باید آزمایش ژنتیک بدهند
• مستعد ابتلا به کرم حلقوی که نوعی عفونت قارچی است
• Seborrhea oleosa که مشکلی پوستی است و باعث خارش و قرمزی پوست و همچنین ریزش مو می‌شود

مراقبت و نگهداری

مهم‌ترین چیزی که باید درمورد نگهداری از گربه پرشین بدانید این است که این نژاد نیاز به گرومینگ روزانه دارد. موهای بلند و زیباشان به خودی خود مرتب و تمیز نمی‌ماند. باید هر روز موهاشان را به‌آرامی ولی بادقت شانه بزنید و البته نیاز به حمام مرتب دارند ــ حداقل ماهی یک بار. مسئله‌ی دیگری که باید در نظر داشته باشید، لیترباکس (ظرف خاک) اوست. ممکن است خاک یا مدفوع به پنجه‌ها یا موهای بلندشان بچسبد. اگر نظافت لیترباکس او به‌صورت مرتب انجام نشود، این احتمال وجود دارد که یک‌دفعه دیگر از ‌آن استفاده نکند. اشک‌ریزی بیش از حد چشم‌ها یکی دیگر از مشکلات این نژاد است، به همین دلیل باید گوشه‌ی چشم‌هاشان را هر روز تمیز کنید تا زیر چشم‌هاشان ایجاد لکه نشود. برای جلوگیری از بیماری‌های دهان و دندان، دندان‌هاشان را مسواک بزنید. بهتر است مسواک زدن به صورت روزانه انجام شود، اما دست‌کم هفته‌ای یک بار هم بهتر از مسواک نزدن است. گربه‌ی پرشین بهتر است در خانه نگهداری شود، چون او از آن دسته گربه‌های ماجراجو نیست و نسبت به گربه‌ها و حیوانات خیابانی تقریباً بی‌دست و پاست. علاوه بر این، موهای گربه پرشین خیلی زود کثیف می‌شود و برگ و آشغال‌های خیابان به آن می‌چسبد و کار خودتان دوچندان می‌شود. همچنین اگر گربه‌ی پرشین‌تان از خانه بیرون رود، احتمال دزدیده شدنش بسیار زیاد است.

ویژگی‌های ظاهری

گربه‌های پرشین ظاهر متفاوتی دارند: سری بزرگ و گرد، چشم‌های درشت و گرد، بینی کوتاه، گونه‌های پُر، گوش‌هایی کوچک با نوک گرد. گردن و بدنی درشت و قوی دارند. پاهای گربه‌ی پرشین کوتاه، کلفت و قوی است و پنجه‌هاشان بزرگ، گرد و محکم است. دم‌شان کوتاه است اما با هیکل‌شان تناسب دارد. خزی بلند، پرپشت و براق ظاهر زیباشان را کامل می‌کند. رنگ موی گربه‌های پرشین بسیار متنوع است. درواقع هفت رنگ مختلف به همراه ترکیبات‌شان: سفید، آبی، سیاه، قرمز، کرم، شکلاتی و یاسی. به‌اضافه‌ی نقره‌ای و طلایی. رنگ چشم‌هاشان به رنگ موهاشان بستگی دارد. مثلاً پرشین‌های سفید چشمانی آبی یا مسی دارند. پرشین‌های نقره‌ای یا طلایی هم چشمانی آبی یا سبز دارند و بقیه چشم‌هاشان مسی‌رنگ است.

ارتباط با کودکان و حیوانات‌خانگی دیگر

پرشین‌ها برای خانواده‌هایی با تعداد بچه‌ها و پت‌های زیاد مناسب نیستند اما از این‌که مورد توجه یک بچه قرار بگیرند یا کنار یک سگ در خانه‌ای زندگی کنند ناراحت نمی‌شوند، مگراینکه این دو باعث اضطراب‌شان شود.