مرداد
دسته‌بندی نشده
معرفی نژاد سگ: ژرمن شپرد
معرفی نژاد سگ: ژرمن شپرد
معرفی نژاد سگ: ژرمن شپرد ( German Shepherd ) یکی از محبوب ترین نژادهای سگ در جهان است و این موضوع دلایل موجهی دارد: ژرمن شپردها باهوش اند و سگ های کاری فوق العاده ای اند. شجاعت و ازخودگذشتگی شان نظیر ندارد. بسیار تطبیق پذیرند و همه جور کاری که برایش تعلیم ببینند، از دست شان برمی آید: راهنمایی و کمک معلولان، خطمات نظامی و پلیس، جستجو و نجات، شناسایی موادمخدر، چوپانی و مهم تر از همه ی این ها همراه و همدمی وفادارند.
ویژگی های عمومی
بررسی بیشتر ژرمن شپردها
معرفی نژاد سگ: ژرمن شپرد
ژرمن شپرد که در بریتانیا و بخش هایی از اروپا به نام آلساتیان (Alsatian) شناخته می شود، جزو ده نژاد سگ محبوب در دنیاست.
بخشی از این محبوبیت به خاطر توله سگی از این نژاد است که در پایان جنگ جهانی اول، سرجوخه لی دونکان آن را از فرانسه به لس آنجلس برد، آنجا به او آموزش داد، و او را به یکی از محبوب ترین چهره های سینمایی تبدیل کرد. نام این سگ رین تین تین بود و در ده ها فیلم سینمایی بازی کرد. محبوبیت او تاحدی بود که در یک هفته ده هزار نامه از طرفدارانش دریافت کرد.
ژرمن شپردها شغل های دیگری هم به جز هنرپیشگی انجام داده اند: هدایت افراد نابینا، تعقیب مجرمان، پیدا کردن موادمخدر از طریق بویایی، خدمات نظامی، سر زدن به بیمارها و چوپانی ازجمله کارهایی که این سگ همه فن حریف انجام می دهد.
بااین که ژرمن شپردها خصوصیات فوق العاده ای دارند اما نگه داشتن شان کار هر کسی نیست. آن ها بسیار پرانرژی اند که نیاز به فعالیت و ورزش زیادی دارد. بدون فعالیت جسمی، خیلی زود خسته و بی حوصله می شوند و رفتارهای آزاردهنده ای مثل واق واق کردن و جویدن چیزها از آن ها سر می زند.
همچنین این نژاد جزو نژادهایی که با همه رفتار دوستانه دارند نیست و طبیعتی سوء ظنی دارند و همین باعث می شود نگهبان های بسیار خوبی باشند اما سگ خانواده ی خوبی برای خوشامدگویی به مهمان ها نیست. بااین حال، اگر از تولگی در معرض آدم ها و موقعیت های مختلف زیادی قرار گیرند، می توانند یاد بگیرند که آدم ها و شرایط جدید به خوبی برخورد کنند.
اگر قصد خرید توله ی ژرمن شپرد دارید، باید بدانید که بین نژاد آلمانی و آمریکایی این سگ تفاوت وجود دارد. پرورش دهنده های آمریکایی که بیشتر این سگ را برای شرکت در مسابقات زیبایی آماده می کنند، توجه بیشتری به ویژگی های خاص ظاهری این نژاد دارند تا استعدادهای خاصش.
طرفداران این نژاد اعتقاد دارند که نوع آمریکایی این نژاد آرام تر از آلمانی آن است اما خیلی از توانایی های خود به عنوان یک سگ کاری سنتی را از دست داده اند و دربرابر مشکلات رفتاری مثل اضطراب جدایی آسیب پذیرترند.
هایلایت ها
- اگر زیاد از خانه بیرون می روید و مدت زمانی طولانی در خانه نیستید، ژرمن شپرد سگ مناسبی برای شما نیست. این سگ اگر تنها در خانه بماند بسیار مضطرب و بی حوصله می شود و احتمال زیادی وجود دارد که این نگرانی های خود را به روش هایی که قطعاً خوش تان نمی آید مثل جویدن همه چیز و واق واق کردن نشان می دهد.
- ژرمن شپردها سگ هایی فعال و باهوش اند. آن ها باید همیشه سرگرم یادگیری، بازی و کار باشند. ورزش روزانه، هم ورزش فیزیکی (مثل دویدن یا فریزبی بازی کردن) و هم ورزش ذهنی (مثل جلسات آموزشی) برای آن ها یک ضرورت است.
- ژرمن شپردها با همه رفتار دوستانه ندارن دو ذاتاً به همه مشکوک اند. برای این که سگ تان در بزرگسالی رفتاری درست و موجه داشته باشد، باید از تولگی او را در معرض افراد و موقعیت های مختلف قرار دهید. تمرینات اطاعت پذیری برای این که به هر انسان یا سگی عادت کند، خیلی مهم است.
- ژرمن شپردها ریزش موی زیادی دارند. بنابراین حتماً باید هفته ای چند بار موهای بدن شان را شانه بزنید.
- تمرین با پارک مخصوص سگ نه تنها راهی عالی برای آموزش دستشویی به سگ هاست، بلکه به سگ ها یاد می دهد وقتی از صاحب شان دورند آرام و شاد باشند. این موضوع مخصوصاً برای ژرمن شپردها خیلی مهم است زیرا احتمال دچار شدن به اضطراب جدایی در آن ها بسیار زیاد است.
- ژرمن شپردها معروف اند که سگ های نگهبان فوق العاده ای اند اما هیج وقت نباید او را برای این که گارد و نگهبان باشد زنجیر کنید. ژرمن شپردها اگر با خانواده در خانه زندگی کنند بسیار سگ های خوشحالی خواهند بود اما حتماً باید به یک فضای سبز محصورشده و بزرگ هم برای خالی کردن انرژی شان دسترسی داشته باشند.
تاریخچه
معرفی نژاد سگ: ژرمن شپرد
ژرمن شپرد نژاد تقریباً جدیدی است که به ۱۸۹۹ برمی گردد. آن ها وجودشان را به مردی به اسم کاپیتان مکس فون استفانیتز مدیون اند که در سواره نظام آلمان خدمت می کرد و هدفش پرورش سگس با نژادی بی همتا برای چوپانی و گله داری بود.
از قرن ها قبل از استفانیتز، کشاورزان و دامداران در آلمان و سایر قسمت های اروپا برای گله داری به سگ ها تکیه می کردند. خیلی از سگ ها برای مهارت هاشان زبانزد بودند و چوپانان مسافت بسیار زیادی را می رفتند تا سگ ماده شان را توسط سگ نری قوی باردار کنند. بااین حال همان طور که استفانیتز عنوان می نکند، هیچ کدام نتوانسته بودند یک سگ خاص و ممتاز برای آن ناحیه پرورش دهند.
در ۱۸۹۸ استفانیتز بعد از بازنشستگی از ارتش شغل دومش را آغاز کرد و تنها هدفش پرورش سگی بود که از تمام سگ های گله ی دیگر برتر باشد. او تحقیقات زیادی درزمینه ی روش های ساخت و تولید یک نژاد سگ جدید انجام داد و برای شرکت در نمایشگاه های سگ مختلف سفرهای زیادی در آلمان انجام داد تا بتواند سگ ها را از نزدیک به خوبی بررسی کند.
او سگ های گله ی زیادی را دید، سگ هایی که ورزشکار، باهوش و توانمند بودند. اما هیچ سگی را ندیده بود که تمام این صفات را یک جا در خود داشته باشد، تا این که روزی که مشغول بازدید از یک نمایشگاه بود، سگی با ظاهر گرگ نظرش را جلب کرد. فوراً این سگ را خرید و اسمش را گذاشت هکتور لینکس شاین. اینس گ که بعدها اسمش به هوراند و گرافت تغییر پیدا کرد، سگی با قدرت بدنی بالا و هوشی سرشار بود که استفانیتر را به شدت تحت تأثیر قرار داده بود، تا جایی که انجمنی را تشکیل داد که بتواند نژادی از نوادگان هوراند پیدا کند.
بااین که او تصمیم داشت نژادی که پرورش می دهد سگ گله باشد، اما با صنعتی شدن هر چه بیشتر آلمان، استفانیتز احساس می کرد که دیگر چندان نیازی به چنین سگی نیست. او تصمیم گرفته بود که نژادش یک سگ کاری باشد و بتواند در پلیش و خدمات نظامی فعالیت کند.
او بااستفاده از ارتباطات نظامی خوبی که داشت، توانست دولت آلمان را متقاعد به استفاده از این نژاد کند. طی جنگ جهانی اول، ژرمن شپرد به عنوان سگ صلیب سرخ، سگ نامه رسان، نجات دهنده، نگهبان و حمل کننده موادغذایی فعالیت کرد.
اگرچه سگ های ژرمن شپرد قبل از جنگ جهانی اول وارد ایالات متحده آمریکا شدند، اما به خاطر توانایی بالایی که در جنگ داشت توانست در دل نظامیان جا باز کرده و بقیه ی سگ ها را روانه ی خانه کند! البته سرهنگ دونکان آمریکایی هم نقش اساسی در معروفیت این نژاد داشت و با انتقال یک توله ژرمن شپرد از فرانسه به آمریکا و آموزشش، او را به ستاره محبوب فیلم های سینمایی تبدیل کرد.
هرچند که متحدین تحت تاثیر توانایی های ژرمن شپرد قرار گرفته بودند، اما اصالت آلمانی این سگ برایشان خوشایند نبود. به همین دلیل در سال ۱۹۱۷، آمریکایی ها تصمیم گرفتند تا نام ژرمن شپرد را به سگ شپرد تغییر دهند. در انگلیس هم نام این سگ به سگ گرگی آلساتیان تغییر پیدا کرد. البته در سال ۱۹۳۱ آمریکایی ها مجددا تصمیم گرفتند تا از نام اصلی این نژاد استفاده کنند و در سال ۱۹۷۷ نیز در انگلیس مجدداً از عنوان ژرمن شپرد استفاده شد.
استفانیتز تمام هم و غم خود را روی اصلاح نژاد ژرمن شپرد گذاشت و در سال ۱۹۲۲ متوجه شد برخی از ویژگی های این سگ در حال تغییر است. به عنوان مثال شاهد سرد مزاجی و افزایش میزان خرابی دندان در این نژاد بود. بنابراین تصمیم گرفت سیستمی را با هدف کنترل کیفی این نژاد توسعه دهد. بر این اساس، قبل از اقدام به تولید مثل، هر توله سگ ژرمن باید از تست های مختلف عبور می کرد تا میزان هوش، سلامت روانی و بدنی او مورد تایید قرار گیرد.
البته در آمریکا، پرورش دهندگان اهمیت چندانی برای سلامتی روانی و ویژگی های خلقی و رفتاری ژرمن شپرد قائل نبودند و تنها هدفشان، برنده شدن در نمایشگاه های حیوانات خانگی بود. پس از جنگ جهانی دوم، پلیس و ارتش آمریکا تصمیم گرفتند سگ های ژرمن آلمانی را وارد کنند، زیرا ژرمن شپردهای آمریکایی – به دلیل سیاست های نادرست در تولید نژاد – دچار انواع بیماری های ژنتیکی و رفتاری شدند و عملاً کارایی خود را از دست داده بودند. البته در چند دهه اخیر، برخی از پرورش دهندگان نژاد در آمریکا، تصمیم گرفتند بجای تمرکز بر ویژگی های ظاهری سگ شپرد، روی توانایی ها و استعدادهای شان کار کنند. با اصلاحات صورت گرفته، امروزه ژرمن شپردهای آمریکایی هم به کارایی یک سگ کار و اصیل آلمانی باز گشته اند.
اندازه
ژرمن شپردهای نر بین ۶۰ تا ۶۵ سانتی متر قد و ۳۰ تا ۴۰ کیلوگرم وزن دارند. قد ماده ها هم عموماً بین ۵۵ تا ۶۰ سانتی متر و وزن شان بین ۲۲ تا ۳۲ کیلوگرم است.
شخصیت
ژرمن شپردها سگ هایی منزوی و کناره گیرند اما معمولاً پرخاشگر نیستند. آن ها شخصیتی محتاط دارند: خیلی سریع دوست نمی شوند اما وقتی با کسی دوست شوند، به شدت به او وفادار خواهند بود. با خانواده شان آسان گیرند و رفتاری دوستانه دارند اما وقتی تهدید شوند، به شدت قوی برخورد می کنند. به همین دلیل سگ هایی فوق العاده برای نگهبانی به شمار می روند.
این سگ های باهوش و آموزش پذیر همیشه دنبال این است که کاری انجام دهد، هر کاری! می تواند برای انجام هر نوع کاری تعلیم ببیند، از خبر کردن فردی ناشنوا به زنگ در خانه گرفته تا پیدا کردن کسی که زیر بهمن گیر افتاده است.
اما تنها کاری که نمی توانند به خوبی انجام دهند، تنها ماندن آن هم به مدت طولانی است. آن ها بدون همراه و همدمی که به آن نیاز دارند ــ و همچنین ورزش و فضایی برای به کار انداختن هوش شان ــ خسته و بی حوصله می شوند. ژرمن شپردی که به اندازه ی کافی ورزش نداشته باشد و توسط اعضای خانواده کم توجهی ببیند، رفتارهای مخرب مثل واق واق کردن و جویدن وسایل خانه نشان خواهد داد.
ژرمن شپردها هم مثل هر سگ دیگری باید در تولگی اجتماعی شوند ــ با سگ ها، آدم ها و موقعیت های جدید آشنا شود تا دربزرگسالی آرام و بی خطر باشند.
سلامتی
ژرمن شپردها عموماً سگ های سالمی اند، اما آن ها هم مثل همه ی نژادهای دیگر در معرض ابتلا به بعضی مشکلات خاص اند.البته همه ی آن ها به این بیماری ها مبتلا نمی شوند، ولی خیلی مهم است که قبل از گرفتن این نژاد از این مشکلات مطلع باشید.
- دیسپلازی لگن (Hip Dysplasia): یک بیماری ارثی است که در آن استخوان ران متناسب با مفصل ران نیست. در بعضی سگ های مبتلا به این بیماری، درد یا لنگیدن در یک یا هر دو پا دیده می شود و جز این ممکن است هیچ علامت و نشانه ی دیگری در سگ تان نبینید. این نقص ژنتیکی با عوامل محیطی مثل رشد سریع که درنتیجه یک رژیم غذایی پرکالری اتفاق می افتد یا آسیب های ناشی از پریدن از جای بلند وخیم تر می شود.
- دیسپلازی آرنج (Elbow Dysplasia): این بیماری ارثی در سگ های بزرگ بسیار رایج است. گفته می شود که به علت تفاوت سرعت رشد سه استخوان تشکیل دهنده ی آرنج سگ اتفاق می افتد و موجب شُلی آرنج و لنگ زدن بسیار دردناک می شود. دامپزشک برای این مشکل احتمالاً جراحی و دارو برای کنترل درد پیشنهاد خواهد داد.
- اتساع و چرخش معده – ولولوس (Gastric Dilatation-Volvulus): به این بیماری نفخ یا باد کردن هم گفته می شود و بیماری بسیار خطرناکی است که سگ های درشت مثل دوبرمن و ژرمن شپرد را درگیر می کند. این مشکل معمولاً درنتیجه ی خوردن یک وعده ی غذایی حجیم، تندخوری، نوشیدن مقدار زیاد آب بعد از غذا و ورزش شدید بروز می کند. هر چه سن سگ بالاتر باشد، خطر ابتلا به این مشکل بیشتر خواهد بود. این بیماری زمانی اتفاق می افتد که معده به خاطر ورود گاز و هوا متورم شود و پیچ بخورد.
- سگی که دچار این بیماری می شود، نمی تواند آروغ بزند یا استفراغ کند تا بتواند خود را از شر هوای اضافی داخل معده اش خلاص کند. به خاطر همین از برگشت خون به قلب جلوگیری می شود. فشارخون سگ پایین می آید و باعث می شود سگ دچار شوک شود. اگر سریعاً مراقبت های لازم انجام نشود، سگ ممکن است درمعرض مرگ قرار گیرد. به همین دلیل درصورت مشاهده ی هر کدام از علائم نفخ مثل تورم معده، ترشح بی اندازه ی بزاق، قی کردن، ضعف، بی قراری و ضربان قلب بالا، مخصوصاً بعد از غذا خوردن،، فوراً سگ تان را پیش دامپزشک ببرید.
- میلوپاتی دژنراتیو (Degenerative Myelopathy): یک بیماری پیش رونده ی نخاعی است که در آن آسیب در بخشی از نخاع بروز می کند که مرکز برقراری ارتباط میان مغز و پاهای عقبی سگ است. سگ های مبتلا به این بیماری طوری رفتار می کنند که انگار نمی دانند پاهای عقب شان کجاست و نمی توانند آن ها را به خوبی حرکت دهند. میلوپاتی دژنراتیو تا جایی پیشرفت می کند که سگ دیگر نمی تواند راه برود. در برخی موارد این بیماری ناشی از کمبود ویتامین B12 و ویتامین Eاست. اگر مشکل این باشد، با استفاده از مکمل های ویتامینی، وضعیت بیماری تثبیت پیدا می کند.
- نارسایی بخش برون ریز لوزالمعده (Exocrine Pancreatic Insufficiency): یک بیماری ژنتیکی است که در آن سلول هایی که آنزیم های گوارشی تولید می کنند از بین می روند. درنتیجه ی این اتفاق سگ دیگر نمی تواند غذایی را هضم و جذب کند. اولین نشانه های این وضعیت نفخ، بی اشتهایی، کاهش وزن و تغییر مدفوع است. سگ مبتلا به این بیماری به شدت لاغر و گرسنه می شود. این بیماری با یک آزمایش ساده ی خون تشخیص داده می شود و درمان آن هم ساده است: به غذای سگ آنزیم های لوزالمعده اضافه می شود. با مراقبت های دارویی و درمانی درست، اکثر سگ ها می توانند از این بیماری بهبود یابند.
- آلرژی ها: ژرمن شپردها ممکن است به انواع و اقسام مواد، از غذاها گرفته تا گرده ها آلرژی داشته باشند. اگر می بینید سگ تان زیاد پاهایش را لیس می زند یا صورتش را می مالد، حتماً او را پیش دامپزشکش ببرید.
مراقبت و نگهداری
ژرمن شپرد در اصل برای چوپانی گله پرورش یافته بود. درواقع آنها اهل کار کردن اند. این یعنی آن قدر انرژی دارند که باید روزانه با کار و فعالیت آن را بسوزانند.
اگر آن ها را برای دوره ای طولانی برای ورزش نبرید، باید انتظار مشکل را هم داشته باشید. بی حوصلگی و بی فعالیتی منجر به مشکلات رفتاری می شود ــ جویدن، حفر کردن و واق واق کردن. ژرمن شپردها هم باید از لحاظ فیزیکی و هم از لحاظ ذهنی ورزش کنند.
ژرمن شپردها هم مثل خیلی از سگ های چوپان زیاد واق واق می کنند. این کار لزوماً اشکالی ندارد اما ممکن است این واق واق کردن زیاد به خاطر بی حوصله شدن آن ها باشد. یاد دادن دستور «ساکت» حتماً باید بخش مهمی از برنامه ی آموزشی ژرمن شپردها باشد.
این نژاد عاشق جویدن است و فک و آرواره ای بسیار قوی دارد که تقریباً می تواند هر ماده ای را داغان کند. اگر چیزِ اشتباهی برای جویدن پیدا کنند، ممکن است به دندان هاشان آسیب برسانند، چیزی که باعث مریض شدن شان شود را ببلعند یا حتا دچار خفگی شوند. با تهیه ی اسباب بازی های جویدنی مخصوص و استخوان ها می توانید هم آن ها را سرگرم نگه دارید و هم اسباب و اثاثیه ی خانه تان را نجات دهید.
تغذیه
میزان غذای پیشنهادی روزانه: ۴-۳ لیوان غذای خشک سگ باکیفیت در دو وعده
میزانی که به سگ غذا می دهید، به اندازه، هیکل، سن، سوخت وساز و میزان فعالیت او بستگی دارد. سگ ها هم مثل انسان ها ویژگی های فردی دارند و نیازهای غذایی شان با هم فرق می کند. لازم به ذکر نیست که سگی که از نظر فیزیکی فعالیت زیادی دارد به غذای بیشتری نسبت به سگی که همیشه دراز کشیده نیاز دارد. کیفیت غذایی که می خرید هم خیلی مهم است، هرچه غذا کیفیت بالاتری داشته باشد، موادمغذی بیشتری به بدن پت تان می رساند. برای ژرمن شپرد باید از رژیم غذایی سگ های بزرگ با سطح انرژی و ورزش بالا استفاده کنید.
بااین حال غذا دادن و ورزش دادن به توله های ژرمن شپرد نیاز به توجه و مراقبت بالایی دارد. این سگ ها بین سن چهار تا هفت ماهگی به سرعت رشد می کنند و همین موضوع آن ها را در معرض اختلالات استخوانی قرار می دهد. با یک رژیم غذایی باکیفیت و کم کالری می توانید از رشد خیلی سریع آن ها جلوگیری کنید.
زیاد غذا دادن به ژرمن شپردها طوری که باعث شود اضافه وزن بیاورند باعث بروز آسیب های مفصلی و مشکلات سلامتی دیگر در آن ها می شود. میزان تشویقی هایی را که به او می دهید محدود کنید، فعال نگه شان دارید و دو بار در روز به او غذا دهید و نگذارید غذا در ظرف غذایش همیشه پر باشد.
برای حفظ تناسب اندام ژرمن شپردتان همیشه غذایش را اندازه بگیرید و دو بار در روز به او غذا دهید و نگذارید غذا در ظرف غذایش همیشه پر باشد. اگر مطمئن نیستید که اضافه وزن دارد یا نه، می توانید تست چشم و تماس را برای او انجام دهید.
اول خوب به او نگاه کنید. باید بتوانید کمر او را ببینید. بعد دست هاتان را روی پشتش بگذارید، طوری که شست هاتان درامتداد ستون فقراتش و انگشت ها به سمت پایین باشد. باید بتوانید بدون این که زیاد به بدنش فشار بیاورید، دنده هایش را حس کنید، حتا اگر دنده هایش به چشم قابل دیدن نباشند.
رنگ مو و گرومینگ
ژرمن شپردها دراصل برای چوپانی و نگهداری از گله ها در شرایط آب وهوایی سخت پرورش یافته اند و پوشش دولایه ی بدن شان با طول متوسط کاملاً برای انجام این کار مناسب است و از آن ها دربرابر برف و باران محافظت می کند و گردوخاک کمی هم به خود می گیرد.
نوع پوشش ژرمن شپردها و رنگ آن ها متفاوت است. بعضی از آن ها موهای بلندی دارند اما پوشش یک ژرمن اصیل دولایه است. لایه ی بیرونی موهای صاف و لختی است که روی بدن شان می ریزد و گاهی حالت دار است.
رنگ موهاشان شامل سیاه، سیاه و کرم، سیاه و قرمز، سیاه و نقره ای، سیاه و قهوه ای، آبی، خاکستری، جگری و سفید می باشد.
این نژاد ریزش موی بسیار زیادی دارد و تقریباً تمام فصول سال موهایش می ریزد، اما دو بار در سال ریزش موی شدید دارند. بنابراین اگر می خواهید ژرمن شپرد داشته باشید، حتماً خودتان را برای این که سرتاسر خانه تان را موهایش بردارد آماده کنید.
این ریزش مو هیچ راه حل جادویی ندارد و تنها راهکارتان این است که آن را بپذیرید. بااین حال شانه زدن هفته دو تا سه مرتبه کمک می کند که موهای مرده از روی پوست او جمع شود و دیگر روی زمین و وسایل خانه نریزد.
حمام کردن اغلب روغن پوست و پوشش آن ها را از بین می برد، بنابراین فقط زمانی حمام شان کنید که واقعاً کثیف شده باشند. باوجود ریزش موی زیادشان، ژرمن شپردها معمولاً سگ های تمیز و بی بو هستند.
ناخن هاشان را ماهی یک بار کوتاه کنید و گوش هاشان را هم هفته ای یک بار چک کنید تا قرمزی، زخم، جوش یا عفونت نداشته باشد. موقع چک کردن گوش های سگ تان بااستفاده از یک گوش پاک کن که با محلول شستشوی مخصوص گوش سگ مرطوب شده است، آن را تمیز کنید تا از ایجاد عفونت جلوگیری شود. به هیچ عنوان چیزی وارد کانال گوش او نکنید و فقط قسمت بیرون گوش را تمیز کنید.
ژرمن شپردها عاشق جویدن اند و همین کار باعث می شود دندان هاشان همیشه تمیز بماند. اما برای اینکه با جویدن اجسام سخت به دندان هاشان صدمه نزنند، باید برای شان اسباب بازی های جویدنی مخصوص تهیه کنید تا از ایجاد جرم و تارتار روی دندان هاشان جلوگیری شود. مسواک زدن دندان هاشان با یک مسواک نرم و مخصوص سگ ها هم باعث تمیز نگه داشتن دندان ها و لثه هاشان می شود.
ارتباط با کودکان و حیوانات خانگی دیگر
ژرمن شپردها اگر به درستی آموزش دیده باشند و زیاد در معرض بچه ها قرار گرفته باشند، مخصوصاً در تولگی، همراه بسیار خوبی برای بچه ها خواهند بود. درواقع، بعضی می گویند حتا می توانند دو نقش پرستار بچه و پلیس را برای کودکان ایفاد کنند، یعنی هم با آن ها مهربان اند و هم از آن ها محافظت می کنند.
بااین حال چون سگ های بزرگ و قوی ای اند، ممکن است غفلتاً به بچه های کوچک آسیب برسانند. بااین که ممکن سات برای بچه هایی که نمی شناسند، دمی تکان ندهند، اما به طور کلی قابل اعتمادند.
همچنین اگر از تولگی آموزشات لازم را دیده باشد، با پت ها و سگ های دیگر هم خیلی خوب کنار می اید. معرفی کردن یک ژرمن شپرد بالغ به خانواده ای که در آن پت های دیگری هم زندگی می کنند، اگر به خوبی تعلیم ندیده باشد، کار بسیار سختی است و ممکن است لازم باشد از یک متخصص کمک بگیرید.
درمورد ژرمن شپرد هم مثل همه ی نژادهای دیگر باید در تمام شرایط وقتی کنار بچه ها هستند، تحت نظر یک بزرگ تر قرار گیرند. به کودکان آموزش دهید که چطور باید به سگ ها نزدیک شوند و آن ها را لمس کنند و هیچ وقت بچه های خیلی کوچک و سگ ها را با هم تنها نگذارید. به کودکان تان بیاموزید که هیچ وقت به سگی که خوابیده یا در حال غذا خوردن است نزدیک نشود یا سعی نکند غذای او را بگیرد.
