آرتروز در سگ ها

آرتروز در سگ ها یکی از مشکلات شایع در سلامتی سگ هاست. ممکن است از این بیماری با نام هایی مانند بیماری ضعف مفاصل یا ورم مفاصل یاد شود. تخمین زده می شود 25 درصد از سگ ها به این بیماری مبتلا باشند. متأسفانه علائم (به خصوص علائم اولیه) آرتروز در سگ ها چندان مشهود نیست. بنابراین گاه صاحبان حیوان دیر متوجه بیماری شده و وضعیت آن وخیم  می شود. در آن زمان، تغییرات رفتاری سگ شما آشکارتر می شود. با توجه به درد ناشی از این بیماری، لازم است از علائم آن آگاه باشید تا بتوانید در اسرع وقت آن ها را شناسایی کنید و بدانید در صورت ابتلای حیوان شما به آرتروز، انجام چه کاری از جانب شما ضروری است.

آرتروز زانو به معنای التهاب مفصل است و التهاب مفصل دلایل بسیاری دارد که یکی از آن ها آرتروز است. مقصود ما از آرتروز زانو در این مقاله همان آرتروز است.

 

آرتروز زانو در سگ ها چگونه است؟

آرتروز زانو در سگ ها باعث تخریب تدریجی ساختار مفصل سگ ها می شود. این تغییرات با درد همراه است و به آن معناست مفصل، کارکرد اصلی خود را از دست می دهد و مانند قبل فعالیت نمی کند. در اثر این بیماری انجام فعالیت هایی نظیر پریدن داخل ماشین یا بالارفتن از پله ها برای سگ شما دشوار می شود.

در طول زمان، حتی انجام فعالیت های روزمره نظیر راه رفتن، نشستن یا بلند شدن برای حیوان خانگی شما سخت خواهد شد. این وضعیت نگران کننده است اما می توانید کارهای زیادی را به منظور کمک به سگ خود انجام دهید تا حیوان شما علی رغم آرتروز زندگی خوبی داشته باشد (در این مورد بیشتر توضیح داده خواهد شد).

مفاصل، ساختار پیچیده ای دارند که نسبت به آسیب حساسند. در سطح دو (یا بیشتر) استخوان ها مفاصل طبیعی متعددی را تشکیل می دهند. در این مفاصل، غضروف خاص لغزنده ای (غضروف مفصلی) وجود دارد که به استخوان ها اجازه می دهد تا با کمترین اصطکاک از کنار یکدیگر در جهت های مخالف سر بخورند و به راحتی به حرکت درآیند. کاهش اصطکاک مهم است؛ زیرا مفاصل میلیون ها بار در طول زندگی سگ مورد استفاده قرار می گیرند.

خود مفصل توسط کیسه خاصی احاطه شده است (کپسول مفصلی). این کیسه حاوی مایع غلیظ و لغزنده ای (مایع سینوویال) است که به حرکت نرم استخوان ها کمک می کند. مفصل توسط تاندون ها و رباط ها ثابت شده است. این تاندون ها طناب های محکمی هستند که به قرار گرفتن مفاصل در یک راستا کمک کرده و حرکت مناسب را ممکن می سازند. ماهیچه های دو طرف مفصل برای ایجاد حرکت و ثبات به طور هماهنگ فعالیت می کنند.

در مفصل مبتلا به آرتروز، غضروف آسیب می بیند. در آرتروز این پوشش استخوانی ساییده می شود و استخوان دیگر نمی تواند به راحتی در کنار آن به حرکت درآید. با بروز این بیماری، مفصل ملتهب و دردناک می شود. درد به گونه ای است که سگ شما تمایلی به استفاده از آن مفصل ندارد.

اگر حیوان شما به اندازه کافی از مفصل خود استفاده نکند، عضلات و ساختارهای حمایت کننده مفصل نیز ضعیف تر می شود. اگر حیوان شما به اندازه کافی تحرک ندارد یا ورزش نمی کند، می تواند فشار بیشتری را روی مفصل وارد کند. تغییر وضعیت بدن سگ به منظور کاهش وزن بر روی مفصل دردناک می تواند باعث درد در جای دیگری شود. این اتفاق مانند چرخی است که مدام می چرخد و با چرخش، درد و تغییرات را بدتر می کند.

آرتروز زانو با گذشت زمان بدتر می شود و در حال حاضر درمانی برای آن وجود ندارد. درد ناشی از آرتروز باعث کاهش تحرک و در نهایت از بین رفتن آن می شود. با وجود نبود درمان مشخص، دامپزشکان راه کارهای زیادی را برای کمک به مدیریت درد و التهاب، تقویت قدرت و افزایش تحرک ارائه کردند. صاحبان حیوانات خانگی می توانند با دامپزشکان خود برای کمک به آن ها همکاری کنند.

در اینجا علل، علائم و راه های درمانی آرتروز در سگ را به صورت دقیق مورد بررسی قرار می دهیم.

 

دلایل آرتروز در سگ ها

مردم به اشتباه آرتروز و نشانه های آن را مربوط به سگ های مسن  می دانند اما در واقع، این بیماری، مشکلی است که اغلب در اوایل زندگی شروع می شود. آرتروز سگ ها معمولاً به دلیل شکل گیری مفاصلی است که به طور طبیعی رشد نمی کنند یا آسیب دیدند. آسیب های مفصلی ممکن است در هر سنی رخ دهند، اما سگ های جوان ممکن است به دلیل شکل قرار گرفتن استخوان ها و سایر ساختارها به آرتروز مبتلا شوند.

در این سگ ها، مفاصل از بدو تولد غیرطبیعی بوده و مستعد آسیب هستند. همین امر باعث آرتروز زودرس می شود. به عنوان مثال بسیاری از سگ های brachycephalic (پوزه کوتاه) مانند پاگ و بولداگ از ناهنجاری های مادرزادی زانو (دررفتگی کشکک) و لگن (دیسپلازی لگن) رنج می برند.

دیسپلازی لگن در سگ های ژرمن شپرد و سایر نژادهای بزرگ و غول پیکر شایع است. همچنین این نژادها ممکن است از ساختار ضعیف مشابهی در آرنج (دیسپلازی آرنج) رنج ببرند. اگر سگ خود را از یک پرورش دهنده سگ تحویل می گیرید، مطمئن باشید مالکان حیوان، قبل از تعلیم و تربیت سگ، از سلامتی زانو، لگن یا آرنج آن اطمینان حاصل کرده و آزمون های مربوطه را با نتایج خوب یا عالی پشت سر گذاشته اند. البته این مساله تضمین صد در صدی مبنی بر سالم بودن استخوان های توله سگ و رشد معمول آن در آینده نخواهد بود.

ورود صدمات مختلف به سگ می تواند به دلیل پارگی تاندون های اطراف مفصل، آسیب به کپسول مفصلی یا آسیب به استخوان های مفصل به آرتروز منجر شود. هر چیزی که مفصل را از حالت کامل خارج کند و منجر به حرکت غیرطبیعی آن و ساییدگی ساختارهای مفصلی شود، می تواند خطر آرتروز در حیوان را افزایش دهد.

 

عوامل خطر آرتروز در سگ ها

چاقی و فعالیت شدید از جمله عواملی است که می تواند خطر ابتلا به آرتروز را در سگ شما افزایش دهد. وجود تحرک کافی برای سالم نگه داشتن غضروف سگ و محکم نگه داشتن ساختارهای نگهدارنده آن لازم است. بنابراین ورزش سبک نیز می تواند سگ شما را در معرض خطر قرار دهد.

اضافه وزن به دلیل فشار اضافی که بر مفصل وارد می کند در نهایت می تواند به ایجاد آرتروز منجر شود و درصد ساییدگی و پارگی را افزایش می دهد. به علاوه چربی بدن نیز می تواند التهاب را بیشتر کند. اگرچه نمی توانیم انسان و سگ را با هم مقایسه کنیم، اما داده های انسانی تخمین می زند که هر پوند اضافه وزن، 5/1 تا 5 پوند فشار اضافی به مفصل وارد می کند. این امر باعث می شود مفاصل سال ها زودتر به شکل دردناکی آسیب ببینند.

 

علائم آرتروز در سگ ها

تشخیص علائم آرتروز در سگ ها دشوار است. در مراحل اولیه بیماری، تغییرات می تواند به اندازه ای باشد که شما متوجه کندتر شدن سگ خود شوید؛ به گونه ای که مثلا در هنگام بیدار شدن از خواب صبحگاهی احساس خوبی نداشته باشد یا تمایل کمتری برای پریدن روی مبل هنگام نوازش شما داشته باشد.

هم زمان ممکن است متوجه شوید که گاهی اوقات در پیاده روی سرعتش کم شده و از شما عقب می ماند. سگ شما ممکن است سعی در جلوگیری یا به حداقل رساندن درد و ناراحتی داشته باشد. حرکت باسن سگ (به ویژه سگ های جوان) یا تکان های مشخص در پایین تنه هنگام راه رفتن نیز می تواند از نشانه های اولیه درد ناشی از آرتروز باشد.

درد آرتروز ممکن است باعث لنگ زدن سگ شما بعد از یک روز پرتحرک شود. همان طور که آرتروز پیشرفت می کند، ممکن است لنگ زدن حیوان شما واضح تر و شدیدتر شود یا سگ شما برای رفتن به دستشویی دچار  مشکل گردد. سفتی عضلات سگ که با گذشت روز بهبود می یابد، یکی از علائم بارز آرتروز متوسط در سگ هاست. لنگیدن حیوان شما اقدامی برای کاهش وزن از قسمت دردناک بدن است. باید بدانید که در صورت لنگیدن، سگ شما در حال تجربه درد است.

با شدید شدن آرتروز، توانایی سگ برای حرکت محدود می شود. بسیاری از فعالیت های روزمره دشوار یا حتی غیرممکن خواهند شد. سگ های مبتلا به آرتروز شدید ممکن است مضطرب یا پرتنش به نظر برسند. آن ها ممکن است در اثر درد ناشی از این بیماری، تلاش های ناموفقی داشته باشند یا از پریدن امتناع کنند.

زمانی که می خواهند بنشینند یا دراز بکشند، به جای این که بدن خود را به تدریج به زمین نزدیک کنند، به زمین بیفتند، آهسته قدم بردارند یا دایره وار حرکت کنند. آن ها ممکن است بسیار آهسته راه بروند و فقط مسافت های کوتاهی را پیاده روی کنند (البته اگر اصلا بتوانند راه بروند).

 

نشانه های آرتروز زانو شامل موارد ذیل است:

• سفتی بدن سگ به خصوص در ابتدای روز
• حرکات سخت و سفت
• آرام تر حرکت کردن
• آرام تر بلند شدن
• زودتر و راحت تر خسته شدن
• ناتوان شدن در پریدن یا انجام سایر فعالیت های پربرخورد
• لنگیدن (گاه به گاه، مکرر یا مداوم)
• بی میلی به ورزش
• بی قراری هنگام ایستادن
• توانایی کم یا ناتوان از قرار گرفتن در موقعیت دستشویی
• مشکل در بالا آمدن یا حرکت بر روی سطوح صاف
• پوشیدن نامناسب پد ناخن یا پنجه

البته ممکن است دلایل دیگری نیز برای این تغییرات وجود داشته باشد. به منظور اطمینان از سلامت سگ با دام پزشک مشورت کنید.

 

تشخیص آرتروز در سگ ها

تشخیص آرتروز در سگ، سه مولفه اصلی دارد که همگی آن ها به یک اندازه مهم هستند: سوابق (با توجه به شرح حال شما از وضعیت سگ)، معاینه فیزیکی سگ و اشعه ایکس.

 

سوابق:

لازم است دام پزشک تا حد امکان اطلاعات کاملی از وضعیت سگ در اختیار داشته باشد. از آن جایی که اغلب مشاهده تغییرات سگ در محیط خانه آسان تر است، شما نقش مهمی در این زمینه برای کمک به تشخیص بیماری دارید. هر تغییری که متوجه آن شدید، می تواند نقش پررنگی در تشخیص وجود و شدت آرتروز داشته باشد. این تغییرات می تواند شامل مواردی باشد که هرروز متوجه آن می شوید یا اتفاقاتی که هر چند وقت یک بار رخ می دهند. دام پزشک خود را از تغییرات به وجود آمده، مطلع کنید. بهتر است از سگ خود فیلم بگیرید و آن ها به پزشک نشان دهید.

 

معاینه فیزیکی:

دام پزشک شما معاینه فیزیکی کاملی را برای بررسی سلامت عمومی حیوان انجام می دهد. او از نتایج این معاینه برای تشخیص مناسب بودن درمان و از بین بردن سایر علل و عوامل موثر استفاده خواهد کرد. بخشی از معاینه فیزیکی شامل لمس بدن سگ، بررسی تحرک، دامنه حرکت در مفاصل، جستجوی درد در مفاصل، بی ثباتی یا ضعف می شود.

 پزشک بررسی خواهد کرد که مفاصل سگ شما در یک راستا و در جای مناسب خود قرار گرفته باشد. همچنین به دنبال هرگونه شواهدی مبنی بر رشد غیرطبیعی مفصل؛ مانند لوکساسیون کشکک و دیسپلازی لگن خواهد بود.

 

اشعه ایکس:

آرتروز با اشعه ایکس مشخص می شود. این بیماری با تغییراتی در استخوان های مفصل (مانند رشد استخوان در حین پیشرفت بیماری) و همچنین تغییر در فضای بین استخوان ها همراه است.

نکته مهم این است که نتایج هر بخش از معاینه درجه یکسانی از آرتروز را نشان نمی دهند. به طور خاص، اشعه ایکس ممکن است آسیب مفصل قابل توجهی را نشان ندهد حتی اگر سگ درد داشته باشد. برعکس، عکس برداری با اشعه ایکس از سگ (با دیسپلازی شدید لگن) ممکن است دردناک به نظر برسد، حتی اگر سگ هنوز علائمی را نشان نداده باشد. با این حال، این اطلاعات همچنان مهم است؛ زیرا به دام پزشک کمک می کند تا مدیریت مناسب بر روند بیماری داشته باشد و درمان مناسبی را اتخاذ کند. اشعه ایکس می تواند به رد سایر علل درد نیز کمک کند.

 

ابزارهای مرحله بندی آرتروز زانو در سگ

 پزشک ممکن است در طول معاینه فیزیکی سگ از ابزاری به نام COAST (ابزار مرحله بندی آرتروز زانوی سگ) برای تشخیص و مرحله بندی آرتروز استفاده کند. COAST راهی برای ارزیابی استاندارد آرتروز و پیگیری پیشرفت آن است. این ابزار، اطلاعات داده شده از سوی صاحب حیوان خانگی و همچنین مولفه هایی را که براساس معاینه فیزیکی دام پزشک و اشعه ایکس به دست آمده، ترکیب می کند.

استفاده از یک ابزار عینی تر مانند COAST در اوایل زندگی حیوان می تواند به ردیابی دقیق تر پیشرفت آرتروز کمک کند. به این ترتیب، شما و دام پزشک تان می توانید تغییرات را خیلی زودتر تشخیص دهید و درصدد درمان آن برآیید. COAST در سگ ها به پنج مرحله تقسیم می شود. مرحله صفر نشان دهنده سالم بودن سگ است.

سگ های مبتلا به مرحله 1 (پیش بالینی) به دلیل نژاد، فعالیت شدید، چاقی، افزایش سن، یا آسیب مفاصل یا جراحی، خطر ابتلا به OA را افزایش می دهند. زمانی که سگ به مرحله 2 می رسد، علائمی از درد مانند لنگیدن گاه به گاه یا سفتی را نشان می دهد. همچنین در این مرحله ممکن است علائم تنها پس از فعالیت های خاص قابل مشاهده باشند.

مرحله 3، آرتروز متوسط است و سگ احتمالاً لنگ می زند یا علائم دیگری از درد را به طور مداوم نشان می دهد. احتمالا او دیگر نتواند به طور معمول فعالیت های روزانه خود را انجام دهد. مرحله 4، آرتروز شدید است. سگ هایی که به این مرحله می رسند در جابه جایی مشکل دارند و ممکن است تمایلی به شرکت در سبک ترین فعالیت ها را هم نداشته باشند.

 

مدیریت آرتروز در سگ

اگرچه آرتروز زانو در سگ ها قابل پیشگیری یا درمان نیست اما می توان آن را مدیریت کرد. راه های مدیریت این بیماری عبارتند از:

• کنترل درد
• تمرین مناسب
• مدیریت وزن
• رژیم ها یا مکمل های غذایی
• عوامل حمایتی و حفاظت از مفاصل
• برنامه توانبخشی
• درمان های مکمل
• ایجاد تغییرات در محیط خانه

راهبردهای مدیریت مؤثر، انواع مختلفی از درمان ها برای مقابله با آرتروز و درد ناشی از آن را دربرمی گیرد. نه تنها گزینه های متعددی برای مدیریت بیماری وجود دارد، بلکه استفاده از گزینه های مختلف درمانی در کنار هم اغلب نتایج بهتری را به همراه دارد. طرح کلی درمان سگ شما توسط دام پزشک و اعضای کلینیک تهیه می شود. همچنین دام پزشکان عموما با متخصصان دیگری مانند فیزیوتراپیست ها یا متخصصان توانبخشی همکاری کرده و در صورت نیاز از راهنمایی های آن ها استفاده می کنند.

 

مدیریت درد آرتروز زانو برای سگ ها

داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) که برای سگ ها طراحی شدند، می توانند به کنترل درد و التهاب ناشی از آرتروز زانوی سگ کمک کنند. این داروها به منظور راحتی سگ و کمک به بهبود تحرک حیوان تهیه شدند. داروهای ضدالتهابی، درد را کاهش می دهند. NSAID انواع مختلفی نظیر Galliprant (قرص grarapiprant) و Deramaxx (deracoxib) دارند.

اطلاعات مهم ایمنی برای داروهای Galliprant و Deramaxx در ادامه ذکر شده است.

لازم به ذکر است شما باید فقط از محصولات تایید شده برای سگ ها استفاده کنید. استفاده از داروهای انسانی ممنوع است؛ زیرا می تواند به سگ شما آسیب برساند. همچنین لازم است همیشه از دستورالعمل های دام پزشک پیروی کنید. در صورت استفاده و تجویز منظم داروهای فوق الذکر، شاهد تاثیر بیشتر آن ها بر دردهای مزمن خواهیم بود.

بسته به سلامت عمومی سگ و شدت درد آن، دام پزشک ممکن است مسکن های دیگری را تجویز کند. این مسکن ها شامل گاباپنتین، ترامادول، آمانتادین و چندین مورد دیگر است. با این حال، بیشتر این موارد مورد تایید دام پزشکی نیستند؛ بنابراین استفاده از آن ها برای سگ  بدون برچسب است.

 

مکمل های آرتروز سگ ها

دام پزشک می تواند مکمل هایی را که برای درمان آرتروز سگ مفید است، تجویز کند. از جمله این مکمل ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• رژیم های غذایی مشترک: مواد تشکیل دهنده رایج در رژیم غذایی مفصل درمانی شامل اسیدهای چرب امگا 3، گلوکزامین، کندرویتین و صدف های لب سبز است. مواد غذایی کم کالری نیز می تواند به مدیریت وزن سگ کمک کند.
• اسیدهای چرب امگا 3: مصرف خوراکی اسیدهای چرب امگا 3 موجود در روغن ماهی می تواند التهاب مفاصل را کاهش دهد.
• گلوکزامین و کندرویتین: گلوکزامین و کندرویتین اغلب در یک مکمل خوراکی با هم ترکیب می شوند و می توانند به ترمیم غضروف آسیب دیده کمک کنند. کندرویتین به صورت تزریقی توسط دام پزشک قابل استفاده است. این مکمل ها می توانند از طریق اتصال به ساختار غضروف به کنترل علائم آرتروز کمک کرده و از ساییدگی و پارگی بیشتر جلوگیری کنند.
• صدف لب سبز: این مکمل، خواص ضد التهابی دارد.
• متیل سولفونیل متان: متیل سولفونیل متان می تواند به ترمیم مفصل کمک کند و گفته می شود خواص ضد التهابی دارد. این مکمل اغلب به مکمل های خوراکی گلوکزامین و کندرویتین اضافه می شود.
• • کانابینوئیدها: گزارش شده است که کانابینوئیدها خواص ضد التهابی دارند و می توانند به کاهش درد کمک کنند.

مکمل های مختلف زیادی وجود دارد و مفید بودن همه آن ها برای سگ های مبتلا به آرتروز ثابت نشده است، بنابراین در هنگام استفاده باید تحقیقات لازم انجام شود. با دام پزشک خود در مورد این که کدام محصول برای سگ شما موثرتر است، مشورت کنید. همچنین با او درباره دوز مصرفی لازم صحبت کنید.

 

ورزش و توانبخشی سگ

پزشک می تواند برنامه ورزشی مناسبی را برای سگ شما تجویز کند و شما را به یک متخصص توانبخشی سگ ارجاع دهد. یادگیری و انجام تمرینات خاص برای کمک به تقویت عضلات اطراف مفصل و بهبود حرکت مفصل در حین ورزش می تواند احساس خوشایندی به سگ بدهد. متخصصان توانبخشی سگ از روش های متعددی از جمله درمان با تردمیل زیر آب، تمرینات دامنه حرکتی و درمان های مکمل استفاده می کنند. آن ها احتمالاً تمریناتی را به شما می دهند که به راحتی در خانه قابل انجام است.

 

درمان های مکمل

این درمان ها شامل روش های نظیر درمان های سرد و گرم، لیزر درمانی، ماساژ، طب سوزنی، تحریک الکتریکی، مکمل های گیاهی و … می شود. درمان های مکمل اغلب در کنار سایر داروهای قدیمی تر برای درمان آرتروز و درد به کار گرفته می شوند.

هزینه های درمان آرتروز سگ

این هزینه ها با توجه به اندازه سگ، شدت آرتروز و روش های منتخب شما متفاوت است. پس از تشخیص اولیه (100 تا 500 دلار)، هزینه ماهیانه بین 30 تا 200 دلار خواهد بود. برخی از موارد نیاز به جراحی دارند که این مساله می تواند به هزینه های موجود بیفزاید.

 

چگونه به سگ مبتلا به آرتروز کمک کنیم؟

علاوه بر داروها، مکمل ها و درمان های داخل کلینیک، روش های خاصی وجود دارد که می توان با استفاده از آن ها به سگ مبتلا به آرتروز کمک کرد. بیشتر این روش ها برای سگ های جوان تر و سگ های با خطر بالای  ابتلا به آرتروز نیز مفید هستند.

حفظ وزن سالم سگ، یکی از موثرترین کارهایی است که می توانید برای کاهش درد آرتروز انجام دهید. دام پزشک می تواند یک رژیم درمانی خاصی را تجویز کند یا شما را به یک متخصص تغذیه دام پزشکی ارجاع دهد.

ورزش منظم به کاهش سرعت ضعیف شدن مفاصل (که باعث آرتروز می شود) کمک می کند اما میزان و نوع ورزش با توجه به نوع سگ و مشخصه های آن متفاوت است. حرکت برای حفظ سلامت مفاصل و ماهیچه هایی که از آن ها حمایت می کنند، مفید است و باعث تقویت آن ها می شود.

ورزش های کم اثر؛ مانند پیاده روی، در هر مرحله از زندگی مهم است. شنا کردن یا پیاده روی در آب، ورزش مناسبی هستند که بدون وارد کردن فشار به مفاصل، عضلات را تقویت می کنند. ورزش در کاهش خطر آرتروز اثرگذار است اما برخی از انواع ورزش های شدید می توانند آرتروز را تشدید کنند. هر سگی باید متناسب با شرایط خود ورزش کند و همه سگ ها برای هر فعالیتی ساخته نشدند. برای انتخاب فعالیت های مناسب با سگ خود با دام پزشک یا فیزیوتراپ مشورت کنید.

در اطراف خانه، یک تخت ارتوپدی مناسب می تواند به سگ مبتلا به آرتروز در خواب راحت تر کمک کند و از مفاصل آن در هنگام خواب مراقبت کند. اگر سگ شما روی تخت یا کاناپه می خوابد، رمپ ها می توانند به او در بالا و پایین رفتن از آن کمک کرده و این کار را برای حیوان راحت تر کند.

در ضمن رمپ ها می توانند برای ماشین یا رفتن به داخل و خارج از منزل نیز مفید باشند. سطوح لغزنده مانند چوب سخت، کاشی و مشمع کف اتاق، مشکل ساز هستند؛ زیرا چسبندگی محدودی و سگ نمی تواند به راحتی روی آن ها راه برود. قرار دادن فرش، تشک یوگا، یا سایر سطوح این چنینی در اطراف خانه می تواند به سگ مبتلا به آرتروز (در راه رفتن) کمک کند.

 

شرایط مربوطه

• چاقی
• دیسپلازی لگن
• لوکساسیون کشکک
• آسیب رباط صلیبی جمجمه
• دیسپلازی آرنج
• روماتیسم مفصلی
• پلی آرتریت با واسطه ایمنی
• لنگیدن

 

نشانه های گالیپرانت

گالیپرانت یک داروی ضدالتهابی غیر استروئیدی است که درد و التهاب مرتبط با آرتروز در سگ ها را کنترل می کند.

 

اهمیت اطلاعات ایمنی گالیپرانت

این دارو برای انسان قابل استفاده نیست. دارو را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی خود نگه دارید. در صورت استفاده طولانی مدت از این دارو، حیوان باید تحت نظارت قرار داشته باشد. سگ هایی که به گالیپرانت یا سایر داروهای ضدالتهابی حساسیت دارند نباید از این نوع درمان استفاده کنند. دوز استفاده ایمن از گالیپرانت در سگ های کمتر از 9 ماه و وزن کمتر از 8 پوند، سگ های مولد، باردار، شیرده یا مبتلا به بیمارهای قلبی هنوز مشخص نشده است. شایع ترین عوارض جانبی این دارو اسهال، استفراغ، کاهش اشتها و خستگی است. برای اطلاع از اطلاعات کامل ایمنی، برچسب کامل محصول را مطالعه کنید یا با دام پزشک تماس بگیرید.

 

نشانه DERAMAXX

قرص های جویدنی DERAMAXX برای کنترل درد و التهاب آرتروز در سگ ها به کار گرفته می شود.

 

اطلاعات ایمنی DERAMAXX

این دارو برای انسان قابل استفاده نیست. تنها می توان برای درمان سگ از این دارو استفاده کرد. دارو را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی خود نگه دارید. این دارو را به منظور جلوگیری از بلع تصادفی یا مصرف بیش از حد آن، دور از دسترس سگ ها و سایر حیوانات خانگی (در مکانی امن) نگهداری کنید. عوارض جانبی این دارو نیز مانند تمام داروهای این دسته به سیستم گوارش، کلیه ها یا کبد مربوط می شود. این عوارض معمولاً خفیف هستند اما می توانند در برخی موارد جدی شوند.

در صورت بروز عوارض، صاحبان حیوان خانگی باید درمان را قطع کنند و فوراً با دامپزشک خود تماس بگیرند. شرح حال همه سگ ها باید قبل از استفاده از این دارو مشخص شود و دام پزشک، آن را مورد معاینه فیزیکی قرار دهد. سگ ها باید مدام تحت نظارت باشند. لازم است از مصرف این دارو با سایر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی یا کورتیکواستروئیدها اجتناب شود. برای دریافت اطلاعات کامل در مورد دارو به برگه محصول مراجعه کنید.