معرفی نژاد سگ: گُلدِن رِتریوِر

 

معرفی نژاد سگ: گُلدِن رِتریوِر

معرفی نژاد سگ: گُلدِن رِتریوِر ( Golden Retriever ) یکی از محبوب ترین نژادهای سگ در جهان است. رفتار دوستانه و صبورانه ای که دارد باعث می شود سگی فوق العاده برای خانواده باشد و هوش شان هم آن ها را به سگ های کاری شگفت انگیزی تبدیل می کند. آن ها دستیارهای بی نظیری برای شکارچیان محسوب می شوند، شکار را برای شان می آورند، قدرت بویایی و تعقیب کردن بالایی دارند. همین طور به خاطر قدرت بویایی بالاشان می توانند به مراجع قضایی برای شناسایی قاچاق و موادمخدر کمک کنند. همچنین ذاتاً ورزشکارند و در ورزش های مربوط به سگ ها مثل رقابت های چابکی و اطاعت پذیری فوق العاده عمل می کنند.

آموزش گلدن رتریورها کاملاً آسان است و با هر خانه و خانواده ای کنار می آیند. با بچه ها رفتاری عالی دارند و برای انسان ها حمایتگر خیلی خوبی اند. اگر به دنبال سگی وفادار، دوست داشتنی و همراهی باهوش هستید، گلدن رتریور سگی مناسب برای شماست.

 

ویژگی های عمومی

بررسی بیشتر گلدن رتریورها

اصلاً عجیب نیست که چرا گلدن رتریورها همیشه یکی از ده سگ محبوب جهان بوده اند. این سگ بسیار باهوش است، اجتماعی است، زیبا است و مهم تر از همه، بسیار باوفا است. شاید برای تان جالب باشد بدانید که گلدن  رتریورها دیر به بلوغ می رسند. این سگ بسیار بانشاط و بازیگوش است و تا سن ۳ تا ۴ سالگی مثل توله ها رفتار می کند و ممکن است حتا رفتارهای زمان تولگی خود را در بزرگسالی هم تکرار کنند.

گلدن رتریورها در اصل برای آوردن شکار شکارچیان پرورش پیدا کرده بودند. این نژاد به ورزش روزانه نیاز دارد: پیاده روی یا دویدن، بازی در حیاط خانه، دویدن کنار ساحل و رودخانه،( گلدن ها عاشق آب بازی اند)، دنبال بازی و …این نژاد هم مثل تمام نژادهای باهوش که برای کار کردن پرورش یافته اند، باید کاری برای انجام دادن داشته باشند، مثلاً بروند روزنامه را بیاورند، اعضای خانواده را از خواب بیدار کنند یا با سگ های دیگر مسابقه بدهند. یک گلدن رتریور خسته گلدنی است که بسیار خوش رفتار خواهد شد.

علاوه بر فعالیت های فیزیکی و ذهنی که باید برای گلدن تان فراهم کنید، باید آن ها را در جمع خانواده بیاورید و در فعالیت های خانوادگی شرکت دهید. گلدن سگ خانواده است و حتماً باید کنار خانواده اش باشد. بنابراین تا زمانی که اعضای خانواده رضایت چندانی از حضور این سگ در خانه ندارند، بهتر است به سراغ سگ یا حیوان خانگی دیگری بروید!

مسئله مهم دیگر این است که گلدن رتریور سگ نگهبان نیست. البته شاید بعد از دیدن غریبه ها کمی واق واق کند، اما خیلی نمی توانید به عنوان سگ نگهبان روی او حساب باز کنید. در بیشتر مواقع حتا ممکن است ببینید که برای غریبه ها دم تکان می دهد و از آن لبخندهای منحصربه فردش  تقدیم شان می کند.

 

هایلایت ها

گلدن رتریورها ریزش موی شدیدی دارند، مخصوصاً در فصل بهار و پاییز. برس کشیدن روزانه ی موهاشان باعث می شود مقداری از موهای شل شده روی پوست شان جدا شود و دیگر روی لباس و مبلمان خانه ننشیند. اگر با یک گلدن زندگی می کنید، باید به این وضعیت عادت کنید.

گلدن رتریورها سگ خانواده اند؛ باید داخل خانه و کنار خانواده زندگی کنند و نباید ساعت های طولانی در حیاط رهاشان کنید.

گلدن رتریورها سگ هایی فعال اند که به ۶۰-۴۰ دقیقه در روز ورزش و فعالیت سخت نیاز دارند. آن ها عاشق آموزش های اطاعت پذیری ، تمرینات چابکی و بازی های دیگرند که راهی عالی برای فراهم کردن فعالیت فیزیکی در کنار فعالیت ذهنی برای سگ تان است.

بااین که سگ هایی ملایم و قابل اعتماد در کنار کودکان اند، اما به خاطر جثه ی بزرگی که دارند ممکن است تصادفی و ناخواسته به کودکان کوچک آسیب برسانند.

گلدن ها عاشق خوردن اند و اگر زیاد بخورند خیلی زود اضافه وزن پیدا می کنند. میزان تشویقی و اسنک سگ را که به آن ها می دهید محدود کنید، غذای روزانه شان را اندازه گیری کنید و حتماً سر ساعت به آن ها غذا بدهید و نگذارید غذا مداوم در دسترس شان باشد.

تاریخچه

سال های سال این اعتقاد وجود داشت که تاریخچه ی گلدن رتریورها به یک نوع سگ گله ی روسی  می رسد که از سیرکی خریداری شده بود. درواقع، این نژاد در املاک کوهستانی سِر دادلی مایوریبنکس که بعدها به لرد تویدموث معروف شد در اسکاتلند پرورش یافته است.

تویدموث مثل خیلی از پرورش دهندگان هم عصر خودش، انواع و اقسام سگ ها را پرورش می داد و سعی می کرد نژادهای متفاوتی بسازد. سابقه ی پرورش سگ او از سال ۱۸۳۵ تا ۱۸۹۰ نشان می دهد که هدف اصلی اش ساخت نژاد گلدن بوده است: نژادی بااستعداد برای شکار و با قدرت بویایی بالا ــ تویدنوث خودش شکارچی پرنده بود ــ  که بتواند پرنده ها را بعد از شکار برای او بیاورد. همچنین می خواست این نژاد وفادار بوده و رفتاری ملایم در خانه داشته باشد.

تویدموث نوس را با خود به اسکاتلند برد و در سال های ۱۸۶۸ تا ۱۸۷۱، او را با بِل که سگی از نژاد توید واتر اسپانیل (Tweed Water Spaniel) بود جفت گیری کرد. توید واتر اسپانیل ها (که در حال حاضر منقرض شده اند) به برگرداندن شکار پیش شکارچی معروف بودند و سگ هایی فوق العاده آرام و وفادار در خانه بودند ــ ویژگی هایی که در گلدن ریتریورهای کنونی می بینید.

فرزندان نوس و بِل با ریتریورهای مو فرفری و مو صاف، یک توید واتر اسپانیل دیگر و یک رِد ستر (Red Setter) جفت گیری کردند. تویدموث بیشتر توله های مو طلایی را برای ادامه ی برنامه ی پرورشش نگه می داشت و بقیه را به دوستان و آشنایان می داد. جای تعجب نیست که نژاد تویدموث درابتدا به خاطر توانایی بالایی که در میدان شکار داشتند توجه همه را جلب کردند. یکی از معروف ترین آن ها Don of Gerwyn نام داشت که یکی از نوادگان سگ های تویدموث بود که در لیگ بین المللی Gundog در سال ۱۹۰۴ اول شده بود.

گلدن رتریور در سال ۱۹۱۱ در انگلستان به رسمیت شناخته شد. در آن زمان گلدن ها به دو دسته ی زرد و گلدن تقسیم بندی می شدند. در سال ۱۹۲۰ این نژاد به صورت رسمی به نام گلدن رتریور به رسمیت شناخته شد. آمریکا این نژاد را در سال ۱۹۳۲ به رسمیت شناخت و امروزه گلدن رتریور دومین نژاد محبوب آمریکا به شمار می رود.

 

اندازه

گلدن رتریورهای نر بین ۵۶ تا ۶۱ سانتی متر قد و ۲۹ تا ۳۴ کیلوگرم وزن دارند. قد ماده ها هم عموماً بین ۵۱ تا ۵۶ سانتی متر و وزن شان بین ۲۵ تا ۲۹ کیلوگرم است.گلدن ریتریورها معمولاً تا یک سالگی به قد کامل خود و تا دو سالگی به وزن بلوغ خود می رسند.

 

شخصیت

از مشخصه های بارز این نژاد مهربانی و آرام بودن شان است. گلدن ها برای کار کردن کنار انسان ها پرورش یافته اند و عاشق راضی و خوشنود کردن صاحبانشان اند. آن ها هم برای این که بهترین شاخصه های خود را به خوبی نشان دهند، باید به خوبی آموزش ببینند.

گلدن رتریورها هم مثل همه ی نژادهای دیگر باید از سن کم اجتماعی شوند و با آدم ها، محیط ها، صداها و تجربیات جدید آشنا شوند. اجتماعی شدن باعث می شود پاپی شما طوری بزرگ شود که در بزرگسالی سگی خوش رفتار شود.

 

سلامتی

گلدن ها عموماً سگ های سالمی اند، اما آن ها هم مثل همه ی نژادهای دیگر در معرض ابتلا به بعضی مشکلات خاص اند. البته همه ی گلدن ریتریورها به این بیماری ها مبتلا نمی شوند، ولی خیلی مهم است که قبل از گرفتن این نژاد از این مشکلات مطلع باشید.

 

دیسپلازی لگن:

یک بیماری ارثی است که در آن استخوان ران متناسب با مفصل ران نیست. در بعضی سگ های مبتلا به این بیماری، درد یا لنگیدن در یک یا هر دو پا دیده می شود و جز این ممکن است هیچ علامت و نشانه ی دیگری در سگ تان نبینید. این نقص ژنتیکی با عوامل محیطی مثل رشد سریع که درنتیجه یک رژیم غذایی پرکالری اتفاق می افتد یا آسیب های ناشی از پریدن از جای بلند وخیم تر می شود.

 

دیسپلازی آرنج:

این بیماری ارثی در سگ های بزرگ بسیار رایج است. گفته می شود که به علت تفاوت سرعت رشد سه استخوان تشکیل دهنده ی آرنج سگ اتفاق می افتد و موجب شُلی آرنج و لنگ زدن بسیار دردناک می شود. دامپزشک برای این مشکل احتمالاً جراحی و دارو برای کنترل درد پیشنهاد خواهد داد.

 

آب مروارید:

آب مروارید سگ ها هم درست مثل انسان ها با ایجاد نقاط ابرمانند در عدسی چشم ایجاد می شود که به مرور زمان بیشتر می شود. این اتفاق ممکن است در هر سنی بیفتد و معمولاً بر بینایی اثری نمی گذارد، هرچند در بعضی موارد می تواند موجب پایین آمدن شدید قدرت بینایی شود. آب مروارید معمولاً با عمل جراحی به خوبی درمان می شود.

 

آتروفی پیش رونده ی شبکیه:

از خانواده ی بیماری های چشمی است که موجب زوال تدریجی شبکیه ی چشم می شود. در مراحل ابتدایی این بیماری، سگ های مبتلا دچار شب کوری می شوند و با پیشروی بیماری، روزها هم بینایی خود را از دست می دهند. بسیاری از این سگ ها به خوبی با این وضعیت کنار می آیند، البته به شرطی که محیط اطرافشان یکسان باقی بماند.

 

تنگی مجرای آئورت:

این مشکل قلبی به خاطر تنگ شدن مجرای بین بطن چپ و آئورت اتفاق می افتد که ممکن است موجب غش کردن ناگهانی سگ و حتا مرگ او شود. تشخیص و درمان بیماری برعهده ی دامپزشک است.

 

اُستئوکندریت دیسکان:

این مشکل که با رشد نامناسب غضروف در محل مفاصل اتفاق می افتد، معمولاً در ناحیه ی زانو ایجاد می شود اما می تواند در ناحیه شانه هم اتفاق بیفتد. این مشکل باعث سفت و سخت شدن دردناک مفصل می شود تا حدی که سگ دیگر قادر به خم کردن مفصل خود نخواهد بود. معمولاً از ۴ تا ۹ ماهگی هم این بیماری قابل تشخیص است. تغذیه بیش ازحد توله سگ با غذاهای پُرپروتئین می تواند منجر به پیشرفت این بیماری شود.

 

آلرژی ها:

گلدن رتریورها ممکن است به انواع و اقسام مواد، از غذاها گرفته تا گرده ها آلرژی داشته باشند. اگر می بینید گلدن تان زیاد پاهایش را لیس می زند یا صورتش را می مالد، حتماً او را پیش دام پزشکش ببرید.

 

بیماری فون ویلبراند:

یک اختلال خونی ژنتیکی است که مربوط به توانایی حیوانات در لخته شدن خون می باشد. علائم اصلی این بیماری خونریزی بیش از حد پس از ایجاد زخم یا جراحت است. از علائم دیگر آن می توان به خونریزی بینی، لثه ها یا خونریزی نواحی معده و روده اشاره کرد، علاجی برای این بیماری وجود ندارد و تنها راه درمان فعلی انتقال خون از یک سگ نرمال است. دانشمندان همچنان به دنبال کشف راه های جدید درمانی برای این بیماری اند. اکثر سگ های مبتلا به این بیماری، می توانند زندگی طبیعی خود را داشته باشند. دامپزشک می تواند با آزمایش این بیماری را در سگ شما تشخیص دهد. سگ هایی که دچار این بیماری هستند نباید برای جفت گیری استفاده شوند.

 

اتساع و چرخش معده – ولولوس:

به این بیماری نفخ یا باد کردن هم گفته می شود و بیمایر بسیار خطرناکی است که سگ های درشت مثل دوبرمن و ژرمن شپرد را درگیر می کند. این مشکل معمولاً درنتیجه ی خوردن یک وعده ی غذایی حجیم، تندخوری، نوشیدن مقدار زیاد آب بعد از غذا و ورزش شدید بروز می کند. هر چهس ن سگ بالاتر باشد، خطر ابتلا به این مشکل بیشتر خواهد بود. این بیماری زمانی اتفاق می افتد که معده به خاطر ورود گاز و هوا متورم شود و پیچ بخورد. سگس که دچار این بیماری می شود، نمی تواند آروغ بزند یا استفراغ کند تا بتواند خود را از شر هوای اضافی داخل معده اش خلاص کند. به خاطر همین از برگشت خون به قلب جلوگیری می شود. فشارخون سگ پایین می اید و باعث می شود سگ دچار شوک شود. اگر سریعاً مراقبت های لازم انجام نشود، سگ ممکن است درمعرض مرگ قرار گیرد. به همین دلیل درصورت مشاهده ی هر کدام از علائم نفخ مثل تورم معده، ترشح بی اندازه ی بزاق، قی کردن، ضعف، بی قراری و ضربان قلب بالا، مخصوصاً بعد از غذا خوردن،، فوراً سگ تان را پیش دامپزشک ببرید.

 

صرع:

نوعی اختلال مغزی است که موجب غش و تشنج های دوره ای می شود. دامپزشک برای تجویز داروها باید از شدت و وخامت و همچنین تکرار تشنج ها باخبر شود.

 

کم کاری تیروئید:

اختلالی در غده ی تیروئید است که گفته می شود مشکلاتی مثل صرع، ریزش مو، چاقی، بی حالی، لکه های تیره ی پوستی و مشکلات پوستی دیگر ایجاد می کند. این بیماری با دارو و رژیم غذایی درمان می شود.

 

همانژیوسارکوم:

نوعی سرطان بسیار خطرناک است که منشاء آن رگ های خونی و طحال است. این بیماری معمولاً در سگ های میانسال و سالخورده اتفاق می افتد.

 

اُستئوسارکوم:

نوعی سرطان و تومور بدخیم استخوان است که در نژادهای بزرگ و غول آسا بیشتر اتفاق می افتد.

مراقبت و نگهداری

گلدن رتریورها برای فعالیت ساخته شده اند و عاشق بازی در فضای بیرون از خانه اند. اگر پیاده روی یا دویدن را دوست دارید، گلدن رتریور همراه فوق العاده ای برای شماست. یا اگر دوست داشته باشید در حیاط پشتی توپ بازی کنید، با کمال میل به شما ملحق می شوند و توپ را برای تان می آورند. اگر دو بار در روز هر بار به مدت ۳۰-۲۰ دقیقه حسابی خسته شان کنید، وقتی به خانه برگردد رفتاری ملایم خواهد داشت. اما اگر فعالیت فیزیکی کافی برای آن ها فراهم نکنید، رفتارهای مخرب شان شروع می شود.

گلدن ها هم مثل بقیه ی انواع نژادهای رتریور عاشق حمل کردن چیزها با دهان شان اند: چیزهایی مثل توپ، عروسک، روزنامه یا یک جوراب!

اگر قصد بزرگ کردن توله ی گلدن رتریور را دارید باید حسابی مراقب باشید. این سگ ها بین سن چهار تا هفت ماهگی خیلی سریع رشد می کنند و همین مسأله می تواند موجب بروز اختلالات استخوانی در آن ها شود. نباید اجازه دهید توله ی گلدن رتریورتان تا سن حداقل دو سالگی و زمانی که مفصل هایش به خوبی شکل گرفته اند،  روی سطح های خیلی سخت و زبر مثل آسفالت بدود و بازی کند. بازی کردن عادی روی چمن برای شان اشکالی ندارد.

 

تغذیه

میزان غذای پیشنهادی روزانه: ۳-۲ لیوان غذای خشک باکیفیت در دو وعده میزانی که به سگ غذا می دهید، به اندازه، هیکل، سن، سوخت وساز و میزان فعالیت او بستگی دارد. سگ ها هم مثل انسان ها ویژگی های فردی دارند و نیازهای غذایی شان با هم فرق می کند. لازم به ذکر نیست که سگی که از نظر فیزیکی فعالیت زیادی دارد به غذای بیشتری نسبت به سگی که همیشه دراز کشیده نیاز دارد. کیفیت غذایی که می خرید هم خیلی مهم است، هرچه غذا کیفیت بالاتری داشته باشد، موادمغذی بیشتری به بدن پت تان می رساند.

برای حفظ تناسب اندام گلدن رتریورتان همیشه غذایش را اندازه بگیرید و دو بار در روز به او غذا دهید و نگذارید غذا در ظرف غذایش همیشه پر باشد. اگر مطمئن نیستید که اضافه وزن دارد یا نه، می توانید تست چشم و تماس را برای او انجام دهید.

اول خوب به او نگاه کنید. باید بتوانید کمر او را ببینید. بعد دست هاتان را روی پشتش بگذارید، طوری که شست هاتان درامتداد ستون فقراتش و انگشت ها به سمت پایین باشد. باید بتوانید بدون این که زیاد به بدنش فشار بیاورید، دنده هایش را حس کنید، حتا اگر دنده هایش به چشم قابل دیدن نباشند. اگر گلدن تان را از تولگی آورده اید باید خیلی مراقب او باشید. این سگ ها بین سن چهار تا هفت ماهگی به سرعت رشد می کنند و همین موضوع آن ها را در معرض اختلالات استخوانی قرار می دهد. با یک رژیم غذایی باکیفیت و کم کالری می توانید از رشد خیلی سریع آن ها جلوگیری کنید.

 

ویژگی های ظاهری

پوشش بیرونی گلدن رتریورها بسیار پرحجم و پوشش زیری اش هم بسیار ضخیم است. موهای بعضی از رتریورها حالت دار و بعضی صاف است در پاهای جلویی و زیر شکم موهایی پرمانند دارند و موهای قسمت های قفسه سینه، پشت ران و دم شان بسیار بلند و پرپشت است. گلدن رتریورها در تمام گستره ی رنگ های طلایی وجود دارند، از طلایی روشن تا تیره. بعضی از پرورش دهنده عا ریتریورهای خیلی نادر سفید هم می فروشند که این رنگ توسط موسسات معتبر تایید نشده است.

ریزش موی گلدن رتریورها در تابستان و زمستان کم اما در بهار و پاییز بسیار زیاد است. اگر با یک گلدن زندگی می کنید باید به این  که همیشه روی لباس و مبلمان خانه تان مو چسبیده باشد عادت کنید. پوشش پرپشت و ضخیم گلدن رتریورها نیاز به گرومینگ زیادی دارد. برای جلوگیری از گره خوردن موهاشان، باید آن را روزانه یا حداقل هفته ای یک بار برس کشی کنید و شانه بزنید. همچنین باید حداقل ماهی یک بار او را حمام کنید تا همیشه تمیز و خوش بو باشند. می توانید حتا بیشتر از این مقدار حمام شان کنید.

حداقل هفته ای دو تا سه مرتبه باید دندان هاشان را مسواک بزنید تا از ایجاد جرم و تارتار بر روی دندان ها و باکتری داخل آن ها جلوگیری کنید. همچنین برای جلوگیری از بیماری های لثه و بوی بد دهان، توصیه می شود روزانه دندان هاشان را مسواک بزنید.

اگر سگ تان خودش به صورت طبیعی ناخن هایش را کوتاه نمی کند، یک تا دو بار در ماه ناخن هایش را کوتاه کنید. اگر صدای برخورد ناخن های سگ تان با زمین را شنیدید، یعنی وقت کوتاه کردن شان است. یادتان باشد در ناخن سگ ها رگ های خونی وجود دارد که اگر بیش از حد مجاز کوتاه شان کنید، باعث خون ریزی می شود و برای سگ تان بسیار دردناک خواهد بود. اگر برای کوتاه کردن ناخن سگ ها تجربه ی کافی ندارید، حتماً از متخصص و فردی باتجربه بخواهید این کار را برای سگ تان انجام دهد.

ازآنجاکه گوش های سگ هایی مثل گلدن  رتریور افتاده است، محیط گرم و تاریکی برای رشد باکتری ایجاد می کند. به  همین دلیل بهتر است گوش های سگ تان را به صورت هفتگی چک کنید تا مطمئن شوید که علائم عفونت مثل قرمزی یا بوی بد در آن ها وجود ندارد. همین طور اگر گوش های سگ تان خیس شد، باید به خوبی آن را چک و خشک کنید. موقع چک کردن گوش های سگ تان بااستفاده از یک گوش پاک کن که با محلول شستشوی مخصوص گوش سگ مرطوب شده است، آن را تمیز کنید تا از ایجاد عفونت جلوگیری شود. به هیچ عنوان چیزی وارد کانال گوش او نکنید و فقط قسمت بیرون گوش را تمیز کنید.

گلدن رتریورتان را از تولگی به برس کشیدن موهایش عادت دهید. هرازگاهی پاها، دهان و گوش هایش را چک کنید. باید کاری کنید که گرومینگ برایش تجربه ای لذت بخش شود با یک عالم تحسین و تشویقی.

در زمان گرومینگ حتماً به علائم قرمزی، خراش، جوش و التهاب در پوست، گوش ها، بینی، دهان، چشم ها و پاهایش دقت کنید. چشم ها باید شفاف باشند و هیچ قرمزی و ترشحی نداشته باشند. معاینه ی هفتگی کمک می کند در صورت بروز مشکل زودتر متوجه شوید و درمان را شروع کنید.

 

ارتباط با کودکان و حیوانات خانگی دیگر

گلدن  رتریورهای دوست داشتنی با سروصدای بچه ها هیچ مشکلی ندارند ــ درواقع از آن خوش شان می آید. بااین حال چون سگ های بزرگ و قوی ای اند، ممکن است غفلتاً به بچه های کوچک آسیب برسانند.

درمورد گلدن رتریور هم مثل همه ی نژادهای دیگر باید در تمام شرایط وقتی کنار بچه ها هستند، تحت نظر یک بزرگ تر قرار گیرند. به کودکان آموزش دهید که چطور باید به سگ ها نزدیک شوند و آن ها را لمس کنند و هیچ وقت بچه های خیلی کوچک و سگ ها را با هم تنها نگذارید. به کودکان تان بیاموزید که هیچ وقت به سگی که خوابیده یا در حال غذا خوردن است نزدیک نشود یا سعی نکند غذای او را بگیرد.

رفتار او درمقابل نژادهای دیگر فوق العاده است. او از همنشینی با سگ های دیگر لذت می برد و با معرفی درست و آموزش مناسب می توان به او در کنار گربه ها و خرگوش ها و سایر حیوانات خانگی هم اعتماد کرد.